“Mom, punta lang po ako sa RezDente. Jamming po with Franco and the guys.” Paalam ko kay mommy.
Ni hindi man lang siya natinag sa panonood nang teleseryeng kinababaliwan niya. Lagi naman siyang ganun. Palabas na ako nang bahay when she finally opened her mouth and talked.
“It’s already 10 in the evening. Why do you have to ‘bond’ with your friends late?” Parang bagets na nagmuwestra nang quote sign sa word na bond.
“Mom, look at me. I’m already a gentleman, a guy and I am no longer a kid. Can’t you see these muscles on my arm? They’re already big o.” Sabay pakita nito sa kanya.
Nagulat ako sa reaction ni mommy. Bigla siyang umiyak na parang bata at nagdrama.
“Oo nga tama ka. I guess I have to live with reality. My son, my only baby, is no longer a kid. Malaki na siya and hindi na niya kailangan ang isang mommy na kagaya ko. This is life, this is reality. Hirap harapin ang katotohanan.”
Biglang nag-roll ang eyes ko dahil sa ginawa niya. Mukhang mahabang paliwanagan na naman ito. It’s already 10:20pm when I checked my watch and for sure kung makakapunta man ako nang bar eh late na. Nilapitan ko si mom and lend her my kerchief.
“Mom, that’s not what I mean. Hindi ko sinabing hindi na kita kailangan. It’s just that kailangan ko ding makalaya and have fun with my guy friends.”
Nakita ko sa labas si Franco dahil sinabi kong sunduin ako. Pero dahil sa eksena ni mom sinabi kong mauna na siya dun at susunod ako. Naintindihan na niya agad ang ibig kong sabihin.
“Makalaya? Bakit nakakulong ka ba sa bahay na ito? Aren’t you happy with me?”
Shit! Wrong term ata ako. Lalo lang tuloy siyang umiyak at ngayon hagulgol na. Kahit ganito kadrama ang mom ko sobrang mahal ko ito dahil simula nung iwan kami ni daddy ako na ang palagi nitong kasa-kasama.
“Sorry mom, hindi ko sinasadya. Listen.” Hinawakan ko ang mukha niya at iniharap sa akin.
“When dad died in that stupid crash, I made a vow before him na hinding hindi kita iiwan at hinding hindi kita papabayaan. Lalaki akong isang asset sa society at hindi magiging pabigat sa’yo. I will continue dad’s business, I’ll continue his legacy. I’ll give you bulilits to look for when I’m out for business.”
Moment of silence.
“Mom, I am Aerel, your son. I am nothing without you. You are the air that I breathe, the wind beneath my wings, my shoulder to cry on, and my knight in shining armor. You’re the reason why I am here, the reason kung bakit patuloy akong nabubuhay. Pero mom gusto kong maintindihan mo na minsan kailangan kong makipag-socialize at mag-enjoy with my friends bago ko tuluyang i-submerge ang sarili ko sa isang seryosong mundo. Let me have fun in the mean time. Sayang naman pagiging binata ko at pagiging cute kung dito lang ako sa bahay. Baka wala akong mapangasawa niyan.”
Geeez, tama ba sinabi ko? Mapapangasawa? Kinilabutan akong bigla.
Umayos nang upo si mommy at nagpahid nang mga luha niya.
“You’re right my baby. Binata ka na. Kailangan mong i-enjoy kabataan mo dahil once lang yan sa buhay natin.”
Suminga siya sa tissue at bumanat.
“Hay naku, ayan napapala ko sa mga napapanood kong teleserye. Ang drama ko na tuloy. Wait, antayin mo ako.”
Tumayo siya at pumasok nang kuwarto. Maya-maya bumalik siya. Natawa ako sa dala-dala niya.
“Mom naman eh. Hindi na ako bata, I don’t need that.” Natatawa kong sabi pero at the same time nahihiya.
“Hindi pwede! Kailangan mo tong dalhin kahit saan ka pupunta. This is your comfort zone kapag hindi mo ako kasama.” Nag-iinsist pa siya.
Haist, wala akong nagawa kundi kunin ang panyo ni Voltes V. Shit kakahiya talaga to. Bahala na.
“O siya, lumakad ka na at baka lalo kang gabihin.”
“Bukas na ako uuwi mom huh. Bar iyon kaya expect that the party will start at 12 midnight.” Sabay ngisi.
Isang ngiti ang sagot niya tanda nang pag sang-ayon nito.
“Don’t forget to bring your keys and lock the gate after.”
Itinaas ko na lang ang kamay ko habang papalabas nang pinto.
Sa wakas nakaalis din. Laging ganun ang scene pag lalabas ako with my friends kahit nung high school pa.
Siya nga pala, I am Aeral Santillero, 23, 5’9”, medium built hindi ako buff like my other friends. Maputi and makinis dahil na rin sa lahi ni mommy na Chinese at ni daddy na Spanish. I got my mom’s eyes but I got the looks of a Santillero. Head-turner sabi nila pero mas gusto kong tawaging cute kesa gwapo slash pogi.
Sa grupo namin, tinuturing nila akong bunso dahil una nag-aaral pa din ako nang culinary at pangalawa dahil sa katotohanang mama’s boy ako. Well, I’m the only heir ng Santillero’s sa nasira kong daddy kaya ganun ako. Well, so much for that.
Dati kapag pupunta ako sa tambayan, I’m always on my wheels with Franco pero iba ngayon. Trip kong maglakad sa ilalim nang buwan.
Napaka-romantic kung tutuusin ang gabing ito. Napakaliwanag nang buwan. Napakatahimik. Medyo may kalayuan ang RezDente sa bahay namin kaya may sapat na oras ako para i-enjoy ang gabi.
Wala din namang napapabalitang crimes sa lugar namin kaya kampante ako. If ever man na may mang-harass sa akin dito, I can take them over with my ultramagnetic top and laser sword. Ha ha ha ha. Seriously, kakayanin ko sila. Nag-undergo ako nang training about self defense.
Malayo pa lang ako pero rinig ko na ang boses ni EA at ang kanyang band. Parang gusto kong magmadali na para maka-join na sila pero pinigil ko ang sarili ko. Baka bigla akong pagpawisan at hindi ko maiwasang hindi mailabas ang panyo ni Voltes V. maging sentro pa ako nang asaran. Mahirap na.
Sa labas nang bar kitang kita ko ang mga kabataang sabik at mahilig sa night life. Nagsasayawan kahit nasa labas. Iba din kasi ang hatak ni EA.
Pagdating ko, hindi ko din maiwasang mag-create nang crowd. Andaming biglang lumapit sa akin at gustong maka-iskor. Pero oooopppsss, off limits. Mamaya na ako makikipagharutan.
“Hello guys!” Sabay flash nang ngiti.
Hindi ko alam kung anong meron sa ngiti ko at may sumigaw na mga girls sa tabi ko. Kumindat pa ako dun sa isa at nakita kong parang hihimatayin ito.
Natatawa ako sa reaction nila pero wala akong magagawa. Dito kasi sa RezDente kami ang inaabangan. Apple of the eye. Center of attraction.
Asa labas pa lang ako pero kita ko na halos maluha na si EA sa pagkanta.
Bakit kaya siya naiiyak? Nag-isip pa ako saglit kung anong possible cause nang reaction ni EA. SHIT!
Naalala ko na. Sixth year anniversary ngayon nang pagkakakilala naming anim mula sa tragedy sa bus at dahil dun muling nabuhay ang sakit sa dibdib ni EA. I feel sorry for him, dahil sa trahedya nawalan siya nang taong minamahal.
Tinapos ko ang kanta pero hindi pa din ako lumapit sa kanila. Nakita kong nag-uusap ang mga ungas at umakyat na sa taas. Ibig sabihin, umpisa na ang session namin.
Dahan-dahan akong dumaan sa gilid at iniwasang makanakaw nang pansin. Umakyat ako sa hagdan at parang tanga na nakikinig sa usapan nila.
Natawa ako sa pagiging insensitive ni Goji. Bumanat daw ba nang happy anniversary ayan tuloy nakaani nang batok mula sa apat.
"Aray naman! Ano na naman ang ginawa ko?" Nagmamaktol kuno na sabi nito habang tinutuktok pataas ang baba para daw bumalik ang talino.
"Hindi na nga namin ipinaalala eh, talagang binati mo pa yung tao." sabi ni Dyne.
"Oo nga pare. Bagama't nagpapasalamat ako na nakaligtas tayo nun, alam mo naman ang nangyari kay EA noon di ba?" si Franco na alanganing bumaling sa akin at tinapik ako sa balikat.
"Ay oo nga pala. Pasensiya ka na EA. Nakalimutan ko." hinging-paumanhin ni Goji.
"Okay lang iyon 'tol. Nangyari na iyon. Naka-move on na ako." sagot ko sabay pilit na ngumiti.
Di na ako nakatiis at lumabas na ako sa lungga ko.
"Asus! Kaya pala maluha-luha ka kaninang last song mo!" Banat ko sa kanya.
"Hanep ang timing mo pare. Nakatakas ka ba kay Tita?" si Franco ang sumalubong sakin. Paglapit nito ay inulan ito ng kutos. Tatawa-tawa naman si Goji na tuwang-tuwa sa pagkakaganti niya.
"Shit! Ang lakas ng kutos mo Goji ha. Eh kung bote kaya ipalo ko sa ulo mo?" Nagbibiro kong sabi at tinapik din ang baba para ibalik ang talino.
"Seriously mga pare, parang celebration din ito ng nangyari six years ago. Kung hindi naman dahil doon eh hindi tayo magkakakilala eh." sabi ni EA.
"Amen to that." sagot ni Franco.
At ayun nga pinagsaluhan naming anim ang gabi nang pagkakakilala namin.
Ang dami naming mga pinaggagagawa, nariyan iyong i-hot seat namin si Jethro at tanungin nang kung ano-ano, makipag-gaguhan sa isa’t isa at ang hindi mawawala sa session namin – ang makipagharutan sa mga customers nang bar.
Mag-uumaga na nang mapagpasiyahan naming magsiuwian. Magkalapit lang ang bahay namin ni Franco kaya sabay na kaming naglakad pabalik.
Hindi maiwasang hindi kami tuksuhin dahil sa ibang closeness namin. Hindi naman maiiwasan sa isang grupo na may namumukod tanging magiging kasa-kasama mo. Isang confidant na maituturing. Hindi naman sa hindi ko kayang sabihin sa kanila or hindi sila pinagkakatiwalaan. Iba kasi pag meron talagang isang tao na napagsasabihan eh.
Sa totoo lang, bukod sa pagiging magkapitbahay, wala akong ibang maisip na dahilan kung bakit close kami di Franco. Tahimik siya, seryoso, moody at sensitive. May pagka-misteryoso pa nga siya kung tutuusin eh kabaligtaran nang pagiging masayahin ko, kengkoy at insensitive. May mga pagkakataong nagkakatampuhan pero naaayos din naman naming dalawa yun.
“Franco, hatid na kita sa inyo.” Sabi ko.
“You’re making me laugh Aerel. Eh talaga namang mauuna yung bahay namin kesa sa inyo.” Pabiro pero seryoso nitong tugon.
Tumawa na lang ako sa sinabi niya. Alam ko naman na una ang bahay nila eh at ilang bahay lang din yung pagitan sa bahay namin.
“Siya nga pala sa makalawa may simpleng salu-salo sa bahay. Death anniversary ni daddy kaya plano namin ni mom na maghanda kahit papaano. Close relatives and friends lang ang expected guests dun. Wag kang mawawala dun huh sige ka magtatampo ako sa’yo.”
Huminto siya saglit. Tiningnan ko siya. Parang may kung ano siyang problema. Pero naisip ko din, lagi siyang ganito eh.
“Titingnan ko. Susubukan kong makapunta.” Maikli niyang tugon.
“Sabi ko na nga ba at yan sasabihin mo eh. So, dating gawi na lang?”
Hindi na siya sumagot.
Tuloy lang kami sa paglakad. Walang imikan. Walang gustong magbukas nang topic.
Iniisip ko kung anong gagawin niya sa araw na yun at susubukan daw niyang makapunta. Ilang invitations na din ang ginawa ko para mapapunta siya sa bahay. Laging ‘susubukan ko’, ‘titingnan ko’ o kaya naman ay ‘bahala na’. Yan ang lines niya. Ni isa ay hindi siya nakarating. Ewan ko ba kung anong dahilan.
Hindi ko naman siya pinipilit pag ganun kasi alam kong pag ginawa ko yun, iinit agad ulo nun at biglang magagalit. Ayaw niya sa ugali kong makulit kaya pag magkasama kami, sinusubukan kong magseryoso. Ang hirap kaya.
“Dito na ako.” Siya na ang nagbasag nang katahimikan.
“Ah, sige. Una na din ako at baka nag-aalala na si mommy. Sige Franco, see yah!” Sabay lakad na pauwi.
Ni hindi ko na siya nilingon.
Tahimik kong tinatahak ang daan pauwi. Malalim na nag-iisip.
Natauhan na lang ako na nasa labas ako nang gate namin. Tiningnan ko ito mula sa labas.
Okay naman ang bahay namin. Sabihin na nating maganda ito pero sapat na para sa aming pamilya.
Parang may kung anong espiritung pumasok sa akin at bigla nitong ibinalik ang kahapon – kasama si daddy at buhay na buhay, masayang-masaya.
Di ko naiwasang magpakita nang kahinaan at napaluha. Miss ko na ang daddy ko.
Kung nasaan ka man dad, please guide me and mom. Na-mimiss ka na namin nang sobra lalo na ako.
At biglang may malamig na hangin na yumakap sa akin. Alam kong siya yun kaya naman nangiti ako at hindi kami iniiwan ni dad. Pinunasan ko ang luha ko gamit si Voltes V at pumasok na.
Binuksan ko na ang gate at pumasok sa loob.
Time check! 5:50 am.
Tulog pa si mommy. Bilang owner nang isang restaurant, kahit anong araw ay kailangang dumalaw ni mom dun para i-check kung may problema. So para mabawasan ang workload niya, naisipan kong magprepare nang breakfast.
Dumiretso ako sa kusina to check some stuffs.
Perfect! Sabi ko sa sarili.
Inilabas ko na ang mga ingredients at sinimulan na ang pagluluto. Ibang Aerel ang makikita pag asa kusina ako. Seryoso ako pagdating doon. Masyado akong OC sa lasa at texture nang mga pagkain kaya super meticulous ako sa preparations. Ayoko nang anumang istorbo. Kung may gusto kang sabihin kahit importante pa yan, sabihin mo na lang pagkatapos nang ginagawa ko kung ayaw mong mabulyawan.
Yan si Aerel sa loob nang kusina.
Time check! 6:40 am.
Dala-dala ang tray, kinatok ko ang room niya. Hindi siya sumagot kaya naman pumasok na ako.
Ayun at himbing na himbing pa ang mommy ko. Ang ganda niya talaga. Buti na lang at siya ang naging mom ko. So lucky.
Ibinaba ko ang tray sa may side table at umupo sa tabi niya. Hinawakan ko ang kamay at bahagyang tinapik.
Nagmulat naman siya at napangiti. Pag nakikita kong ngumingiti siya, sobrang saya ko lalo na pag kagaya nito.
“Good morning your highness!” Sabi ko sa kanya. Lalo siyang nangiti.
“Good morning too baby!” Sabay hug sa akin.
“Breakfast in bed.” Dun niya lang napansin yung hinanda ko para sa kanya.
Napaluha siya nang makita kung anong inihanda ko sa kanya.
Ang paborito nila ni daddy na home made clubhouse, tuna omelet at Crème flavored coffee. Pinunasan ko ang luha niya at talagang inasikaso ko siya.
“Thank you baby for everything.” Sabi niya. Isang halik sa pisngi ang tugon ko.
“Get up now mom, Santi’s needs you.”
Santi’s ang name nang resto namin sunod sa apelyido ni daddy.
Dumiretso na ako sa kuwarto at ibinagsak ang katawan sa bed at tuluyan nang nakatulog.
Lumipas ang mga araw at kasabay nun ang paglagas nang mga araw sa kalendaryo. Papalapit na nang papalapit ang celebration.
Busy ako sa dishes na kailangan kong ihanda. Ginusto kong maging busy at hindi na pagalawin pa si mom dahil ayoko siyang mapagod.
I called some of the chefs sa Santi’s to help me decide which stuffs ang dapat iluto.
Hindi naman ako nagkamali sa pagkuha sa kanila dahil talaga namang mga de-kalidad na cook ang nakuha ko. Some of them eh naggraduate pa sa isang international culinary school sa France.
We decided to have two different sets for the event: Sun – Dried Tomato and Mozzarella Kebabs, Broccoli Florets with Meyer Lemon Oil, Parmesan – Crusted Pork Chops, Chocolate Chip Cookies with Hazelnuts and Berry – Guava Lemonade for the kids and kids at heart while Limoncello Spritzers, Turkey with Herbes de Provence and Citrus, Ciabatta Stuffing with Chestnuts and Pancetta, Butternut Squash Lasagna, Holiday Salad, Nectarine and Blueberry Crisp with Amaretti Cooking Topping and Sweet Tea Mojito for the oldies.
Mukhang marami ang dishes. Pero ire-review pa namin lahat nang mga yun lalo pa at ayaw naming mapahiya sa mga bisita ni mommy na mostly ay members nang alta sosyedad.
My cousins, titos and titas are low-profiled kaya anything na nakahain sa table eh inuupakan, of course with manners. Ha ha ha ha.
---
Nga pala, I am a culinary student sa may Makati kaya almost everyday akong bumibyahe para um-attend nang classes. Minsan wala akong maintindihan sa mga sinasabi nilang technique sa ganito, principles nang ganyan, rule of thumb sa ganun. Pwe! Basta magluluto ako the way mom taught me.
---
At heto na, the day has arrived. Maaga pa lang gising na ako and called my team na maghanda na. Hinati namin for the meantime ang grupo. Ang mga chefs ay natoka sa pagbili nang mga kakailanganin para sa mga food at ang iba namang kasamahan sa resto ay napunta sa table setting.
Ang bibilis nila kumilos. Well, sabagay dahil sanay na sila. Sa may back garden namin piniling gawin ang celebration. All the tables are set pati na din ang iba pang decorations kaya naman dumiretso na ako sa kusina para tumulong.
Hindi pa ako ganun kagaling magluto nang mga dishes kaya naman inalalayan nila ako. Willing akong matuto dahil sa mahal ko yung ginagawa ko. Pinapayagan ko silang pagalitan ako pag nagkakamali ako pero hindi nila iyon ginawa. Siguro dahil sa boss nila ako.
Nagpe-plating na ako nang mga naluto nang food nang pumasok si mama sa loob.
“Baby, the guests are waiting for you outside. Gusto ka nilang makita.” Sabi niya.
“Sige mom. I’m coming.” Tinanggal ko ang toque and apron at lumabas na.
Ganito ba kadami ang mga bisita? Parang may engagement party na ewan sa dami nila. Reaction ko pagbungad ko.
I am seeing group of padrinos on the side, kids roaming around, ladies talking near the tree, grandies laughing. Then I saw tito with his son, they’re laughing, they’re having fun.
Sigh. I miss you dad!
“Welcome everyone!” Yan ang bungad ni mommy sa mga guests namin. Beso-beso with her friends. Ngayon kasi ang oras nang mga bisita niya plus our relatives.
Missing my friends? Nope! Iba ang celebration naming anim.
Walang sawang kwentuhan at kamustahan ang nangyari sa maghapon na iyon. Nakipaglaro naman ako sa mga pinsan ko. Palibhasa isip bata kaya kung anong laro nila ay nakikisali ako. Enjoy akong kasama ang mga pinsan kong makukulit. Siyempre hindi mawawala ang kainan.
I’m hearing different reactions sa mga foods sa table. Masyado daw enggrande ang handaan na tipong may isang malaking homecoming or celebration na nangyayari.
I chuckled. Oo nga naman ang daming pagkain. Well it’s been 10 years already.
Unti-unti nang lumulubog ang araw. Napapagod na din ang mga kasama namin sa kakaserve. Hanggang sa isa-isa na silang nagsi-alisan.
“Musta mom?” Sabi ko after lumabas ng huling guest sa bahay.
“Happy and contented. Dinalaw ako ni Enrico kagabi and he was happy na hindi natin siya kinakalimutan.” Niyakap ko si mama.
Sobrang saya ko din dahil masaya siya. Wala akong ibang hinangad kundi ang makitang lagging nakangiti ang mommy ko. She’s my most precious treasure on earth.
Papasok na ako sa loob nun nang bigla kong natabig ang isang goblet. Bumagsak ito sa sahig at nabasag. Kinabahan akong bigla. Hindi ko alam kung anong meron at kabado ako.
Napamulagat ako nang makita ko ang isang familiar na tao na sumalubong sa akin. Biglang nag-flashback ang memory ko at ibinalik nun ang sakit na pilit kong iwinawaksi sa katauhan ko. Napatakbo akong bigla palabas nang bahay.
Takbong walang humpay. Tuliro. Hindi alam kung saan pupunta. Namalayan ko na lang na nasa harap ako nang RezDente. Sarado pa ito nang mga oras na iyon.
Naupo ako sa may harapan nun at walang sabi-sabing umiyak. Humagulgol. Naglabas nang sama nang loob. Naghinagpis.
Matapos kong mailabas ang dapat ilabas, nahimasmasan ako. Nakita ako nung may-ari nung bar, tulala. Tinapik niya ako sa balikat na nagpabalik sa katinuan ko. Tumayo ako at agad humingi nang dispensa.
Time check! 7:00pm
Naisipan ko nang bumalik nang bahay dahil baka nag-aalala na si mommy.
“Where have you been?” Tanong agad nito sa akin.
“Mom, nagpahangin lang po ako saglit sa labas. Medyo na-exhaust lang kasi ako dito sa loob and I felt the need for fresh air.” Palusot ko.
“Ah ganun ba? Nga pala, we have a visitor. Pwede mo ba siyang asikasuhin muna at mag-shower lang ako.”
Pilit na tango lang ang naisagot ko. Hindi ko kayang humindi kay mommy. Mabigat ang mga paa kong tinungo ang kinalalagyan niya.
Mag-isa siyang nakaupo. Umiinom nang mojito. Gusto ko na siyang sugurin at sapakin pero pinili kong maging tao.
Tumingin siya sa akin at ngumiti. Same old fake smiles. It made me shiver. Parang nagbabadya nang isang kapangahasan.
“Hi!” Sabi niya.
Hindi ko siya sinagot. I just gave him my poker face.
“It’s been 7 years. I couldn’t imagine how time went so fast. Binata ka na and you looked like an Adonis.”
Poker face.
“Siguro, dami mo nang pinaiyak na mga babae.” And gave me that devilish grin.
For God’s sake, ayokong makapatay nang tao.
Tumayo siya at naglakad papunta sa direksyon ko. I stood still. Lumapit siya sa akin. Inilapit ang mukha niya sa akin. Akala ko hahalikan ako pero nagkamali ako.
“And siguro mas lalo kang sumarap ngayon.” Hindi ko na napigilan ang sarili ko sa sinabi niyang yun.
I pushed him hard at sinugod. Kwinelyuhan. Nakangisi lang siya.
“Don’t dare touch nor get near me you son of a bitch or you’ll regret it! Hindi mo ako kilala. Kayang kaya kitang patayin ora mismo.”
Tumawa siya. “Where did you get that courage of yours? You’ve really grown a lot.”
“Yeah, tama ka. I’ve grown a lot and hindi mo alam that I am seriously waiting for this day!” Nanggagalaiti na ako sa galit.
“Wow, you’re waiting for me? I knew you wanted it like I did. I’m willing to do it again later. Are you?”
Isang suntok sa mukha ang isinagot ko sa kanya.
“Fuck you! Hayop ka!” Susugurin ko pa sana siya kaso may pumigil sa akin.
“Aerel tama na yan! This is not the right time para mag-away kayo nang bisita mo.” Si EA.
“Oo nga naman pare! Dapat nagse-celebrate kayo hindi nag-aaway.” Si Jethro habang tinutulungan siyang tumayo.
Dumating na pala silang dalawa. Kumalas ako sa hawak ni EA sa akin at tumuloy sa may garden.
Dinampot ko yung tequila na nakita ko sa lamesa at agad na tinungga. Gumuhit sa lalamunan ko ang init galing dito. Masakit iyon pero walang kasing sakit yung ginawa niya.
Umupo ako sa may kubo na tambayan namin at mag-isang uminom. Tutungga na sana ako ulit nang agawin sakin iyon ni Dyne.
“Ano bang problema mo Aerel at pati yung bisita mo eh inupakan mo at wala ka atang pakialam kahit mapatay mo yung tao.” Sabi nito pagkaagaw sa bote.
Sigh.
“Oo nga naman. Kung hindi pa kami dumating dito agad, malamang patay na yun talaga. Sobra ang galit na nakita ko sa iyo kanina. Ibang-iba ka sa Aerel na kilala namin.” Sabi ni EA na may tono nang pag-aalala.
“Wala yun guys. Naglalaro lang kami nang suntuk-suntukan. Cherishing the old times!” Sabi ko nang may pagka-sarcastic.
Namumula pa din ako sa galit at gawa na din ng nainom ko. Naramdaman nilang ayaw kong magsalita kaya naman agad silang kumuha nang maiinom sa loob at pulutan na din.
Maya-maya pa ay bumalik na sina Dyne at Goji bitbit ang mga inumin at pagkain.
“Nagtext ba sa inyo si Franco kung anong oras siya dadating?” Tanong ko sa kanila.
“Parang hindi ka na nasanay dun sa tao. Ilang invitations mo na din ba ang dinedma niya? Kung bibilangin hindi na ata kakasya sa mga kamay ko.” Sabi ni Jethro.
“Jethro’s right. Huwag na nating antayin pa si Franco dahil di natin alam kung sisipot pa ba siya dito o hindi na.” Si Dyne ulit.
“Teka sino ba yung muntik mong mapatay huh Aerel?” At nagsalita na din si Goji.
Gusto talaga nilang malaman ang totoo pero hindi pa ako handa. Pinili kong magbigay na lang nang konting information sa kanya to feed their curiousity.
“Siya si Kuya Dom. Dati naming kasamahan sa bahay.” Bungad ko.
“O bakit ganun ka na lang kung makaasta kanina eh dati niyo pa lang kasamahan yung tao?” Tanong ni Jethro.
“Gaya nang sabi ko kanina, suntuk-suntukan lang iyon. Just a sign of warm welcome. Ano ba kayo guys! Tigil na natin yung topic about sa kanya and let’s get this party started. Come on!” Sabi ko sabay pilit na baguhin ang mood.
Wala din silang nagawa kungdi sumang-ayon sa akin. Wala din kasing mangyayari kung pipilitin nila akong umamin. I played disco musics on the stereo and we all danced.
Kahit papaano, unti-unting nawala ang sakit na nararamdaman ko. This is the company I really wanted. Masaya, walang problema.
Nag-party kami hanggang umaga. Pero kahit na masaya ako, hindi ko pa din maiwasang hindi magtaka kung bakit ilang beses nang dinedma ni Franco mga invitations ko. Hindi ba niya ako itinuturing na kaibigan?
Maya-maya pa isa-isa na ding nakatulog ang mga mokong. Kanya-kanya sila nang puwesto sa kubo. Nakakatawa silang tingnan.
Time check! 5:05am
Parang wala sa akin ang alak at hindi man lang ako nalasing. Tama sila, ibang Aerel ang kasama nila kanina. Bigla akong nahiya sa nagawa ko sa kanila.
Dumiretso ako sa may ref at kumuha nang tubig nang may biglang yumakap sakin.
“You’re making me horny honey. Can we do it again one more time?”
Susuntukin ko sana kaso madali siyang nakailag dahil nasa likod ko siya. Pinilit kong kumawala sa kanya pero malakas siya. Hindi ko siya kaya.
“Kala ko ba malakas ka na? Kala mo ba kaya mo na ako? Nagkakamali ka. You’re just the same old toy I used to play with.” And he started caressing me.
Nandidiri ako.
“Stop it! Papatayin kita pag nakawala ako dito!”
“No chance!” At patuloy pa din niya akong hinahalikan.
Unti-unti na din niyang tinatanggal ang pagkakabutones nang pants ko. Nagawa niyang tanggalin iyon at ibaba ang zipper. Para akong kandilang nauupos at walang magawa. Umaagos na parang gripo ang mga luha ko.
“Kuya, ano yang ginagawa mo?” Nahihintakutan kong sabi.
“Wag ka nang pumalag Aerel. Masasarapan ka din.” At tuluyan niya akong hinubaran.
Wala nun ang mom at dad kaya malakas ang loob niyang gawin yun sakin.
“Kuya wag po please. Maawa ka sakin. Ayoko po!” Umiiyak kong sabi pero wala siyang narinig at nagpatuloy sa ginagawa niya sakin.
Pilit niyang ipinapasubo sakin ang organ niya. Nasusuka ako. Nababastusan ako pero wala akong magawa. Takot ang bumalot sa pagkatao ko. Hanggang sa tuluyan na niyang naangkin ang pagkatao ko.
Tuloy-tuloy lang ang pagluha ko nang bigla na lang akong na-out of balance at bumagsak sa floor. May narinig akong kaunting ingay na parang may nag-aaway. Awa at pandidiri ang nararamdaman ko sa sarili ko ngayon.
BLAG! Tunog nang pintuan na ubod lakas na isinara.
Maya-maya pa nakaramdam ako nang kamay na humawak sa akin. Para naman akong isang paranoid na biglang bumangon at isiniksik ang sarili sa may sulok. Umiiyak. Wasak na wasak ang pagkatao.
“Aerel, si Franco to. You’re safe now.” Sabay akap niya sakin.
Hindi ko napigilan ang sarili kong umiyak at yumakap sa kanya. Sa tikas nang katawan kong iyon, hindi man lang ako nakalaban. Nakakahiya pero nangyari na.
“Shhhh, tahan na Aerel. Andito na ako.” Habang hinahaplos niya ang likod ko.
Nakaramdam ako nang sense of security habang akap-akap ako ni Franco. For the first time, dun ko lang naramdaman na kaibigan ang turing niya sa akin. For the first time din, nagawa niyang pumunta sa bahay kahit na late na.
“S-salamat f-for c-coming. S-salamat f-for s-saving me.”
At naikuwento ko kay Franco ang lahat-lahat.
I was seven nang unang mangyari ang lahat. Natutulog ako nun nang bigla akong atakihin nang nightmare. Hinahabol daw ako ni boogeyman. Papatayin niya ako.
Sumigaw ako at nagising. Napatakbo si Kuya Dom mula sa kuwarto niya papunta sakin. Sabi niya na tatabihan na lang niya ako para hindi na daw ako matakot. Pumayag ako at natulog ulit.
Akala ko may nightmare na naman at iba ang pakiramdam ko. Nagmulat ako nang masilip na si Kuya Dom nakahubad at nakapatong sa akin. Nagulat ako at nagtaka kaya tinanong ko siya pero ungol ang sagot niya.
Hindi ko siya maintindihan pero may nagsasabi sa aking mali iyong ginagawa niya at nakakadiri. Bigla niya akong hinalikan at pilit na ipinapasok yung dila niya sa bunganga ko. Sobrang nangilabot ako. Bumulong siya na isubo ko daw siya sabay tutok nang ari niya sa bunganga ko.
Ayaw kong gawin dahil madumi iyon dahil nilalabasan nang ihi pero mapilit siya at sinabing hindi na niya ako tatabihan pag nagising ako sa nightmare. Dahil na din sa takot baka totohanin niya, binuka ko bibig ko at hinayaan siya. Maluha-luha ako sa ginagawa niyang kahalayan sakin.
Akala ko hanggang dun lang pero gusto niya din akong tirahin. Natakot ako sa balak niya kaya tumakbo ako sa may pintuan pero nahablot niya kamay ko at hinila pabalik sa kama. Nakita ko ang isang Kuya Dom na ibang iba. Para siyang manyakis, mas magandang sabihing rapist. Hinawakan niya ang mga kamay ko, binusalan ang bunganga ko para hindi makasigaw at pinunit ang pajama at brief ko.
Dumura siya at inilagay sa puwit ko at agad na pinasok. Hindi ako makasigaw. Sobrang sakit. Parang pinunit ang buong pagkatao ko. Ni hindi niya iyon pinansin. Para siyang baliw na puro ungol hanggang sa pabilis na siya nang pabilis at biglang tumigil.
Tumayo siya binitiwan mga kamay ko. Nagsuot ng brief at tuluyan nang lumabas nang kuwarto ko. Wala akong nagawa kundi ang umiyak nang umiyak lalo pa nang makita ko ang mga dugo sa kumot ko.
Simula nun lagi na niyang ginagawa sakin yun basta may pagkakataon siya.
Hindi maiwasang hindi manlumo ni Franco sa nalaman niya tungkol sa akin kaya naman mas lalo niyang pinaramdam na safe ako sa kanya. Hindi ko namalayan na naktulog na pala ako.
Nagising ako sa mahinang tawanan. Pagmulat ko, nakita ko sina EA, Jethro, Dyne at Goji na nagtatawanan habang nakatingin saming dalawa ni Franco. Napansin kong nakahiga ako sa lap niya.
“Ang sweet niyo namang dalawa. Nainggit naman akong bigla.” Banat ni Goji.
Sa halip na mabadtrip, natawa ako sa inasta nila.
“Gago!”
Inaya ko na silang kumain nang agahan bago sila umuwi. Ginising ko na din si Franco para sumabay na samin.
Konting kwentuhan pa habang kumakain. Nang makatapos ay isa-isa na silang nagpaalam. Lumapit sa akin si Franco.
“Aerel, simula ngayon babawi ako sa’yo.” Tango lang sagot ko. Masaya ako dahil di ko akalain na magiging knight in shining armor ko siya.
Hinatid ko sila sa labas. Konting kulitan pa at tuluyan na silang lumarga. Ako naman pumasok na sa loob at tuluyan nang isinara ang pinto.
0 comments:
Post a Comment