Sunday, June 27, 2010

SHORT STORY: Si Andrei Part 7

pasensya na guys sa sobrang tagal ng update.. heheh... well suit yourself kasi eto na po yung part 7...

sana mag-enjoy padin kayo and patuloy niyo kaming suportahan...


---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

pagdating ko sa cottage, ibang ngiti ang salubong sa akin ni pinsan. bakit kaya? ano kayang meron at kung makangisi eh kala mo aso?

nilapitan ko siya at agad na tinanong. "anong meron insan at ganyan ang itsura mo?"
"wala naman insan. meron kasi akong nalaman kani-kanina lang pero hindi ko pwedeng sabihin sa iyo."
"aba, pasikre-sikreto ka na sakin ngayon huh."
"basta, sikreto ko muna iyon. kailangan ko pang ma-confirm ang mga pangyayari ngayong araw na ito." sa pagkakasabi niyang iyon, bigla akong natilihan at kinabahan na baka alam niya na may nangyari samin ni alvin. dinedma ko na lang siya kunwari pero deep inside eh sobrang kabado ako.

lumapit ako sa lamesa at kumuha nang maiinom dahil bukod sa naubos ang lakas ko sa laban kanina eh dahil sa may sikreto pa ang pinsan ko. ano ba ang nangyayari sa gabing ito. bakit pawang ang bibilis ng lahat. kanina lang umiiyaka ko dahil sa biglaang pag-iwan sakin ni andrei, tapos biglang dumating si alvin at ngayon naman dumagdag pa ang nalaman ni rich na ewan ko ba kung tungkol sa akin pero kabado ako. nasa ganung pagmumuni ako nang biglang magring ang phone ko. akala ko si arjay ang tumatawag pero ibang boses ang lumabas.

'hello?'
'hello, is this tonton?'
'yup, sino po sila?'
'hindi na importante kung sino ako. ang mahalaga eh tuluyan ng nawala sa buhay mo si andrei dahil bumalik na siya nang amerika.'
'si ryan ba ito?'
'sa ngayon, meron pa siyang tatlong kaibigan na natitira. iisa-isahin ko sila gaya ng ginawa ko kay andrei. pagbabayaran nila ang mga ginawa nila sa mga kagaya mo' may diin ang pagkakasabi niya nang salitang mo.
'teka nga, you're starting to freak me out. sino ka ba? anong ginawa sayo nung mga taong iyon?'
'salamat na lang sa ginawa mo. ngayong napilayan na sila nang isa, madali na lang sila mabubura.' sabay tawa nang nakakademonyo bago niya tuluyang pinutol ang linya.

gumapang ang kilabot sa buo kong pagkatao. anong atraso ni andrei sa mysterious caller na iyon? bakit ganun na lang ang galit nito sa kanila? bigla akong nagkaroon nang kaunting simpatya kay andrei dahil sa nangyari. pero agad ko ding iwinaksi sa isipan ko ang naramdaman kong iyon dahil napalitan ito nang kalungkutan. ang katotohanang tuluyan na akong iniwan ni andrei.

upang mabawasan ang hinanakit na nararamdaman ko nang mga oras na iyon, napagpasiyahan kong makisaya kila abby sa pool. doon nilunod ko ang sarili sa lahat ng mga emosyong dumadaloy sa akin ng gabing iyon.

sarap na sarap ako sa paglangoy ng bigla na lang pinulikat ang paa ko. sobrang sakit at hindi ko maigalaw. sakto namang ako na lang ang natitira sa pool na iyon. sinubukan kong manlaban sa puwersa nang tubig na humihila sakin pababa pero hindi ko siya kaya. nakita ko ang nakasulat sa may gilid nang pool, 7ft. walanghiya, hindi na ako mabubuhay nito. masyado na itong malalim para sa aking amateur swimmer. hanggang sa tuluyan na akong pumaimbulog sa lalim na iyon nang pool. waring napakatagal ng aking paglubog. dahil sa medyo kapos na rin akong huminga, unti-unti ko nang ipinikit ang mga mata ko.

sa ganito na lang ba matatapos ang buhay ko? hindi ko man lang na-enjoy ang kabataan ko. simula pagkabata hanggang ngayon, hindi ko padin naranasan ang ganap na kaligayahan. nang dumating si andrei sa buhay ko, laking pasalamat ko dahil nagkaroon nang kulay ang buhay ko. bawat araw na dumaan ay sadyang napakasaya. naalala ko pa ang first kiss namin, ang first i love you, ang first love making namin, at higit sa lahat ang first major away namin. luha? hindi na ako iiyak pa, ngayon pa lang tatanggapin ko na ang kapalaran ko. kahit kailan ay hindi na ako sasaya pang muli. patuloy lang akong magiging sawi sa pag-ibig, patuloy lang akong luluha sa bawat pagkabigo. mas mabuting sa ganito na lang matapos ang lahat. atleast, wala akong nadamay na iba sa kamalasan ko sa buhay. naramdaman kong gumalaw ang tubig na tila ba nagpapaalam sa akin. ngumiti ako at tuluyan ko nang ipinikit ang aking mga mata.

hindi ko na alam ang mga sumunod na pangyayari. nagising ako at namulatan na umiiyak sina tita at abby sa tabi ko. umubo ako nang umubo at inilabas ang lahat ng tubig na nainom ko. bigla silang yumakap sakin habang patuloy sa pagtangis.

"okay ka lang ba hijo? lagot kami sa nanay mo pag nagkataon. huhuhu." sabi ni tita.
"tita, salamat po. okay na po ako." umaagos na din ang luha ko sa nadatnang tagpo pagkagising ko.
"kuya ton, kamusta ka na? akala ko mawawala ka na eh." natawa akong bigla sa drama ni abby. nang tumingin ako sa likuran niya, nakita ko si alvin. at hindi nalingid sa akin na nagpahid siya nang luha. nahiwagaan ako sa ipinapakita niya.
"loko ka ah, gusto mo na ba akong mawala?"
"hindi naman kuya, natakot lang kami nila mama, kuya at papa. buti naman at ligtas ka na."
"wag mo na lang ikukwento to sa bahay baka hindi na ako pabalikin dito. heheh." natatawa kong tugon.
"oo kuya, promise."
"hoy ikaw rich, di mo ba ako tutulungang tumayo dito?" apng-asar ko sa kanya. lumapit naman ito at inalalayan ako.
"kahit kilan ka talaga insan, wala kang ipinagbago. nakaw eksena ka pa din."
"aba loko to ah, kala mo ba ginusto ko ang malunod?" tumawa lang si rich. "nga pala, sino nagligtas sakin?"
"yung si mamang lifeguard."
"ah ganun ba?"
"oo pero ang nakakita sayo na lumulutang eh yung may-ari nang resort na ito. agad niyang itinawag sa saving unit nila."

natigilan ako sa narinig mula kay rich, ibig sabihin si alvin talaga ang nagligtas sa akin? dahil kung hindi niya ako nakita eh hindi na sana ako nailigtas. pero sa bandang dulo nang isip ko, sana siya na lang nag-cpr sakin. nagawa ko padin magloko sa kabila nang naging sitwasyon.

"oy, bakit may pangiti-ngiti ka pa diyan?" nagulat ako sa sinabi niya at oo nga naman nakangiti ako. dinedma ko na lang siya. tumuloy na kami sa cottage namin. nagpahinga ako hanggang gusto ko. nakakapagod pala ang malunod. parang na-drain ang lahat ng energy ko sa katawan. hapong-hapo ako na humiga sa isang bench at di ko namalayang nakaidlip pala ako. ginising na lang ako ni tita para magmeryenda muna. tumayo ako at kumuha nang makakain sa lamesa. nakita ko na may adobong balun-balunan. napahinto ako at muling bumalik sakin ang lahat ng alaala ni andrei. tumulo muli ang mga luha ko. akala ko naiiyak ko na ang lahat kanina. kala ko tapos na pero hindi pa pala.

inakbayan ako ni rich at pinunasan ang mga luha ko. nagulat ako sa ginawa niya pero nagpasalamat din ako.

"insan, alam ko nahihirapan ka ngayon. alam kong kagagaling mo lang sa isang matinding break-up." napatingin akong bigla sa pinsan ko upang tingnan kung seryoso siya sa mga pinagsasasabi niya sakin sa gabing iyon.
"huh, break-up? ako? eh wala naman akong naging relasyon ah." pagsisinungaling ko.
"hay naku insan, kahit kailan hindi ka talaga marunong magsinungaling.. magpaturo ka nga sakin ng may alam ka din kahit papano hindi lang yang puro aral." napangiti ako sa sinabi ni insan. kilala talaga ako nang pinsan ko. "alam mo ton, pwede mo naman akong maging confidant eh. pinsan mo ko tsaka naiintindihan kita. alam kong mahirap ang pinagdadaanan mo ngayon pero naniniwala ako na makakaahon ka din." dahil sa sinabi ni insan, tumulo muli ang luha ko. hinila niya ang ulo ko at inilagay sa balikat niya.
"ang sakit rich, ang sakit sakit. iniwan na niya ako." pagdadrama ko sa kanya. nagtanong siya at sinagot ko naman. pinakuwento niya ang nangyari at kinuwento ko naman. ngayon alam na ni rich ang tunay kong pagkatao. pero hindi ko naramdaman ang pagbabago niya sa akin. niyakap niya ako nang mahigpit at sinabing, "andito lang ako insan kung kailangan mo nang kausap."

after ng drama session ko with rich, nagswimming na kami ulit. pero ngayon todo bantay na si rich at abby sakin dahil baka maulit daw ang mga pangyayari. buti na lang at hindi na. masaya kaming naglaro sa pool. napagpasyahan naming umuwi kinabukasan upang sulitin ang mga oras na nasa isang resort kami.

pagkauwi namin sa bahay, agad akong nagpahinga. habang nakahiga sa kama, hindi ako dalawin nang antok. naalala kong naidala ko nga pala ang laptop ko. bakit ngayon ko lang naisip. in-open ko agad ito. tuwang tuwa ako nang malamang wifi zone ang buong bahay nila tito. malaya akong mag-internet kahit sa banyo pa. nang um-appear ang wallpaper ko, bigla akong nalungkot. ang saya-saya ko sa picture dahil katabi ko si andrei. pero hindi na ngayon. aagad kong pinalitan ang wallpaper ko at ang nilagay ko ay ang picture ng family ko.

in-open ko ang facebook account ko. nakita kong may 15 messages ako. lahat ng iyon ay mga greetings message mula sa mga college buddies ko. biglang may um-appear na note sa may lower left ng screen. andrei hughes sent you a message 5 seconds ago. huuuuuwwwwwaaaaattttt???? ayaw ko na sanang buksan pero nanaig ang kagustuhan kong mabasa ang mensahe niya sa akin.
_____________________________________________________________________________________
to: antonio lopez
subject: hi!

hi ton. sorry if hindi na ko nakapagpaalam sa iyo nang personal. i had a very urgent appointment dito sa u.s. kaya i have to get my way as quick as possible. i went to arjay's house and asked him kung andun ka. pero to my dismay, you're not there. i went also sa bahay niyo to found out that you've gone your way to laguna for vacation. sobrang lungkot ko nang mga oras na iyon. i only have an hour and a half to get myself to the airport. i can't go there in laguna kasi mahuhuli ako sa flight ko. now i'm here can't help myself of forgetting you. i tried everything i can para makalimutan ka pero to no avail, i can't do that. hanggang ngayon ikaw pa din ang laman ng puso't isipan ko. sana when i have the chance to come back in the philippines, i also have the chance to bring back the old times and start again. mahal pa din kita tonton and sana you love me pa din the way i felt before.

p.s.
Everyday I'll always love you
Everyday I'm always thinking of you
Everyday's another lonely day without you
Everyday you'll here beside me
Everyday I'm always dreaming of you
Everyday I will be right here waiting for you
Everyday



loving you a lot,
andrei
________________________________________________________________________________

hindi ko na naman mapigilang mapaluha dahil sa mga nabasa ko. natutuwa ako dahil hanggang ngayon pala eh mahal niya padin ako. kinapa ko ang sarili ko kung ganun din ako sa kanya. oo, mahal na mahal yan ang sagot na nakuha ko. pero sa kabilang banda, nalungkot ako dahil di ko alam kung makakabalik pa si andrei dito. maya-maya parang na-lss (last song syndrome) ako sa p.s. niya. parang familiar sakin yung song.

napaigtad ako nang maalala ang kanta. ito yung song na kinanta ko na para sa kanya nung panahong naliligo ako sa banyo na nagbabrowse siya nang mga files ko sa laptop. (mahilig kasi ako kumanta sa banyo).

malamang narinig niya yung song na yun and naappreciate niya ngayong magkalayo na kami. dahil sa overwhelming na pangyayari, kinanta ko na lang yung song habang patuloy ang pagtulo nang mga luha ko. hindi ko namalayan na nasa loob na pala nang room si rich and abby. nakagawa ata ako nang ingay. hindi ko pa malalaman na nandun na sila kung hindi sila pumalakpak after the song. dali kong pinunasan ang mga luha ko. hindi ako nakaligtas sa mga mata ni rich.

"kuya, ganda nang boses mo ah. ni-record ko nga sa cp ko yung song eh. kakatuwa. gawin ko siyang ringtone."
"hoy abby tumigil ka nga dyan. anong ringtone ka diyan. burahin mo nakakahiya." sabi ko nang pangiti-ngiti.
"ayaw ko nga, remembrance mo to sakin. kakainspired. ang lamig ng boses. mas maganda sa original version kuya."
"kahit kailan bolera ka talaga. heheh."
"hoy, umalis ka na dito at matutulog na kami. pagod kami di ba." saway ni rich sa kapatid niya. umismid lang si abby sa kanya sabay labas ng kuwarto. nung lumapat na ang pinto, agad akong hinarap ni rich.

"insan, anong nangyari?"
"rich, pwede bukas na lang natin to pag-usapan. pagod na ako eh. gusto ko na magpahinga kung okay lang." sabay higa ko sa kama. nakalimutan ko nang isara yung laptop ko. alam ko nakita niya iyon. sapat na siguro yun para malaman niya ang totoo. at tuluyan ko nang ipinikit mga mata ko, this time sa pagtulog na.

late na ako nagising kinabukasan. magtatanghali na pero wala pa din ako planong bumangon. hinayaan lang ako ni rich na matulog dahil paggising ko wala na siya sa tabi ko. nagmuni-muni pa ako nang ilang minuto sa higaan ko. nang mapagod, kasi kung ano-ano na lang ang pumapasok sa isipan ko, tumayo nadin ako sa higaan at lumabas. wala akong nabungaran na tao sa labas. hinanap ko sila sa kusina dahil baka nanananghalian na sila pero wala din. nagtataka akong lumabas ng bahay. wala din sila. hay naku, iniwan nila akong mag-isa kaya pala tahimik ang bahay.

naisipan kong pumunta sa likod-bahay dahil may malaking puno dun. masarap ang simoy nang hangin doon at may tambayan din doon na duyan. makakapag-moment na naman ako nito. papunta na ako dun nang may marinig akong tawanan. at di nga ako nagkamali, andudun silang lahat at masayang nanananghalian. nakisalo na din akong kumain sa kanila. masaya naman ang naging lunch namin na parang walang nangyari kahapon.

kay bilis ng mga araw at heto lulan na naman ako nang bus pauwi samin. nakapagpaalam ako nang maayos kina tito and tita pati nadin kila abby and rich. hindi na din nagparamdam pa sakin si alvin. hindi ko alam kung bakit. hindi ko na din siya tinext pa na uuwi na ako dahil baka hindi din siya magreply. habang nasa biyahe, lagi akong tumitingin sa cellphone ko baka may nagtext pero hanggang sa nakatulugan ko na ay wala padin. nagising ako nang biglang magvibrate ang cp ko. si alvin ang tumatawag.

'ton, umalis ka na pala.'
'ah... eh... oo alvin eh. namimis ko na kasi family ko.'
'bakit di mo man lang sinabi sakin? hindi man lang tayo nakapag-jamming ulit.'
'pasensya ka na tol ah pero babalik naman ako diyan eh. matatagalan lang siguro.'
'ganun? eh saan ba ang sa inyo at nang makapasyal naman ako.'
'papasyal ka samin? malayo yun tsaka tatawid ka nang bundok para lang makapunta ka sa amin.'
'ah yun lang pala. sabihin mo na kung taga-saan ka at nang madalaw kita minsan.' ayun at napilitan akong sabihin sa kanya yung buong address ko.
'thanks, naisulat ko na siya. ngayon wala ka nang kawala sa akin tonton.' sabay bitaw nang malakas na tawa. nakitawa nadin ako iniisip na nagbibiro lang siya.
'ah sige ton, tawagan kita ulit later huh, may mga bwisitors na dumating eh. namimiss na kita agad. ingat ka palagi huh.' natawa ako sa bwisitor niya.
'sige papahinga na muna ako. mahaba-habang biyahe ito eh. ingat ka din dyan alvin huh.'
at pinutol na namin ang linya.

hindi ko maintindihan ang sarili ko. masaya ako na nakausap ko si alvin bago tuluyang umalis ng laguna ang bus na sinasakyan ko pero sa kabilang banda naman ay parang nahuhulog na ako sa kanya. gusto ko ulit marinig yung boses niya. hawak-hawak ko na sa aking kamay ang cp ko pero hindi ko magawang mag-dial. may isang malakas na pwersa ang pumipigil sa akin. pinipigilan ako ni andrei. ano? paano nangyari iyon? nasa u.s. na siya?

walang anu-ano ay biglang pinatugtog sa loob ng bus ang kantang everyday ni agot isidro. tinamaan ako. naalala ko din bigla ang laman ng message niya sa akin sa fb. mahal pa din kita tonton and sana you love me pa din the way i felt before. para siyang sirang plaka na paulit-ulit sa isipan ko. masyadong nagiging komplikado ang mgbagay-bagay.

makalipas ang ilang oras, nakarating na din ako sa aming probinsya. sumakay ako ng tricycle at dumiretso na nang uwi sa bahay. nagtext agad ako kila abby na nakarating na ako nang bahay gaun din naman kay alvin. nagreply naman siya agad na, buti naman at ligtas kang nakauwi. heto medyo busy pa din ako sa mga customers. masyado silang makulit. natawa ako sa text niyang iyon.

naglagi na lang ako sa bahay buong summer vacation or kung hindi naman ay bonding time kami ni arjay. masaya ang naging summer ko. maya't maya pa din ang pagpapadala ni alvin sa akin ng sweet nothigns sa text at pag nagka-time ay tumatawag pa. naging ganun ang routine ko sa bakasyon.

pasukan na naman, ewan ko pero excited ako na pumasok muli. hindi ako sigurado kung dahil ba makakapag-aral ako ulit o makakasama ko na naman ang mga kaklase ko o makakatrabaho ko ulit ang mga kapwa ko s.a. sa library o ano. hindi ko talaga alam. saka lang iyon nakumpirma nung regular klases na.

uwian na namin nun para sa last subject namin sa umaga nang may isang familiar na mukha akong nakita. oo familiar siya. pero bigla na lang siyang kinuyog nang mga babaeng madla. hindi ko hilig ang makiusyoso kaya dire-diretso ako nang canteen para mananghalian. kasama ko nuon si arjay. matapos maka-order, hindi pa namin agad kinaen ang mga binili namin.

"ton, grabe talaga ngayong araw na ito ano?"
"paano mo naman nasabi yan?"
"hindi mo ba nakita kanina yung mga babaeng nagkandarapa dun sa isang lalaki?"
"nakita ko. sino ba iyon? anong meron?" tanong ko.
"ibig sabihin hindi mo pa nabalitaan?"
"ang alin?"
"na iyong anak nang may-ari nang isa sa mga malaking restaurant sa manila eh dito nag-aral sa atin. akalain mo yun. ang heir na kagaya niya ay mas piniling dito sa lugar natin mag-aral malayo sa nakalakhan niyang lugar."
"eh ano naman ngayon kung dito siya mag-aral. maganda naman at sikat tong school natin huh."
"hay naku talaga, wala ka talagang hilig sa mga ganyan ano. palibhasa ako lang chismoso sa ating dalawa." sabay tawa namin. "nga pala may kinukwento ka sa akin noon tungkol kay alvin montez di ba?"
"oh bakit siya nasingit dito sa usapan natin?"
"wala lang naman hindi mo man lang kasi siya pinicturan para makita ko din siya."
"hay naku ikaw, chance encounter lang yun nangyari samin ni alvin tsaka iniligtas niya iyong buhay ko nang minsan malunod ako sa pool nila."
"chance encounter, if i know type mo din yun si alvin ano. aminin!"
"shhhh, tumigil ka nga. hindi pa ako ready na ma-involve ulit sa mga ganyang bagay. contented na ako sa pagiging single ko. tsaka gusto ko nang magbagong buhay."
"wow, total change of heart ba yan? tsaka teka, preso ka ba para magbagong buhay?"
"oo preso nang nakaraan... preso niya..." nalungkot akong bigla. napansin iyon ni arjay kaya naman bigla niyang binago ang topic at ibinalik kay alvin. nabwisit pa ako dahil biglang nagkaroon ng commotion sa loob ng canteen sa pagdating ng isang celebrity. ang ingay, may tilian pang nalalaman.

hinarap ko na lang ang pagkain ko baka hindi ko siya makain. sayang naman kung hindi ko man lang siya magalaw bago ako mag-walk out. binilisan namin ni arjay ang pagkain dahil ayaw namin sa maingay na crowd. nang sabay kaming matapos, nilapag namin ang aming mga pinagkainan sa tamang lalagyan at tuluyan nang umalis. bago ako makalabas ay narinig kong may tumawag sa pangalan ko.

"tonton!" hinanap ko kung saan galing iyong boses pero hindi ko siya makita kaya naman tuloy ang lakad ko palabas.
"tonton saglit hintayin mo ako." napahinto na naman ako. nakita ko si familiar face na hangos na lumalapit sa akin. hindi siya masyado makakilos dahil naiipit siya nang mga kababaihan. para akong natuklaw ng ahas sa kinatatayuan ko hindi makakilos. totoo ba itong nakikita k o dinadaya lang ako nang mga mata ko. nakalapit na siya nang husto sa akin. hindi pa ako babalik sa totoong mundo kung hindi pa ako kinalabit ni arjay.

"hoy ton, magkakilala kayo ni mr. celebrity?" tanong niya sa akin. hindi ko siya sinagot bagkus si mr. familiar na ang nagsalita.
"nga pala, i'm alvin montez and you must be the friend of tonton." natulala si arjay sa nalaman niya.
"ah, eh... ar-arjay chy tol." utal niyang sabi.
"tara na labas na tayo. masyado nang madaming crowd dito sa loob ng canteen nakakahiya sa admin." at tuluyan na kaming lumabas.

"hey ton, ngayon hindi na tayo maghihiwalay pa. dito ko na tatapusin yung degree ko."
"huh? bakit? sino mag-aasikaso nang resort sa laguna?" sunud-sunod kong tanong.
"ayaw mo ba akong makita?" sabay ngisi. "siyempre may katiwala kami doon."
"grabe ka talaga, gumawa ka pa nang eksena sa first day mo dito sa school namin. ang dating tahimik ngayo'y umingay dahil sa pagdating mo." natawa lang siya sa sinabi ko.
"hindi ko naman kasalanan iyon eh, ang may kasalanan eh yung tadhana dahil ipinanganak akong ganito." sabay pose ng pogi sign. tinawanan ko lang siya. tumawa din siya pati si arjay.

kwela si alvin kaya wala kaming dull moments. siguro pinag-uusapan na ako ngayon dahil bakit kami magkasama ni alvin. gwapo siya ako hindi. mayaman siya ako hindi. habulin siya ako hindi. langit siya lupa ako. pero wala siyang pakialam. magkaiba kami nang course. nursing ako siya naman ay business management student. pero pag nagkapareho kami nang vacant ay talagang bonding time kami.

one time, nag-aya si alvin na lumuwas nang manila dahil sasalubungin daw niya yung tito niya galing amerika. hindi daw maharap nang papa niya kaya siya ang inutusan. hindi siya umalis hanggat hindi ako pumapayag na samahan siya. napilitan naman akong sumama kahit ayoko. nagmamakaawa kasi eh. sa susunod na linggo pa naman ang alis namin. sakto christmas vacation iyon. kaya naman maaga pa lang ay pinag-eempake na ako ni alvin para naman walang hassle pag umalis na kami.

dumating na ang araw nang alis namin. masayang masaya si alvin. wala pang namamagitan na special sa pagitan namin dahil hindi siya nagpapahayag nang damdamin niya sa akin. hindi ko na iyon aalamin pa dahil ayoko namang umasa na mayroon siyang pagtingin sa akin. para sakin isang kahibangan kung ang kagaya niya ay umibig sa akin. napakaimposible. napakatahimik ko sa buong biyahe namin pamanila. sasagot lang ako pag tinanong ako. hindi ako makapag-open up nang isang usapan. itinulog ko na lang ang buong biyahe.

madaling araw nang makarating kami sa manila. dumiretso na kami sa bahay nila para magpahinga. hiniling ni alvin na sa kuwarto na niya ako tumuloy. gaya nang asa resort, maganda din ang kiwarto niya at hindi din pahuhuli sa mga gamit. hindi na iyon kataka-taka dahil sa mayaman naman sila talaga.

naglabas ako nang bihisan ko at dumiretso na nang banyo para mag-shower. nakalimutan kong i-lock iyon dahil sa kagustuhan kong makatapos agad ng makapahinga na din. biglang bumukas ang pintuan at dire-diretsong hinila nun ang isang presensiya. bigla niya akong niyakap mula sa likod. ramdam kong kapwa kami hubot' hubad. iniharap niya ako sa kanya at siniil ng halik. dahil sa kasabikang naghahari sa katauhan ko, gumanti din ako. bumaba ang mga halik niya papunta sa utong ko. walang sawa niyang pinaglaruan ang mga ito. umakyat ang mga halik niya pabalik sa mga labi ko. ginaya ko naman ang mga ginawa niya. dumiretso na ako sa kanina pang naghuhumindig niyang kaangkinan. dinilaan ko muna ang ulo at sinimsim ang lumalabas na paunang katas mula rito. bumaba pa ako para paglaruan ang mga itlog na nasa ilalim nun. pulos halinghing ang namamayani sa loob ng banyo. hindi ko na napigilan pa ang kasabikan ko at isinubo ko na nang tuluyan ang alaga niya. sarap na sarap siya. sinubukan kong i-dep throat iyon pero hindi ko pa din kaya. masyadong malaki para sa akin. kaya nagkasya na lang ako sa kalahati nang ari niya. ilang taas baba pa ay naramdaman kong tumigas pa lalo ang ari niya nagbabadya na lalabasan na siya. lalo ka pang pinagbuti at ilang saglit pa ay inilabas na niya ang kanina pa niyang pinipigilan na pagnanasa.

nanghapo siya pero hindi iyon naging hadlang para hayaan niya akong naka-hang sa ere. lumuhod din siya at dahan-dahang isinubo ang ari ko. gaya nang dati ilang taas baba lang niya ay malapit na akong labasan. hindi siya magkamayaw sa pagtaas at pagbaba niya sa kaangkinan ko. sa rurok ako nang kaligayahan sa mga oras na iyon. hanggang sa iputok ko sa loob ng bunganga niya ang katas ko. nagpahinga kami saglit. nang makabawi nang lakas ay hiniling niya sa akin na pasukin ako. hindi na ako nakatanggi pa dahil ipinasok na niya ang isang daliri niya sa puwit ko hanggang sa maging tatlo iyon. nang maluwang na, hinanda na niya ang pagpasok niya sa akin. itinuwad ako at tinutok niya ang alaga niya at dahan-dahang ibinaon. napaigik ako sa sakit dahil matagal na noong last na may nakapasok sa akin.

maya-maya pa ay kalahati na nang sa kanya ang nasa loob ko. unti-unti na siyang umurong- sulong. hindi na gaanong masakit at napalitan na iyon ng ibayong sarap. mabagal at banayad ang ulos niya sa umpisa hanggang sa pabilis ng pabilis at padiin nang padiin. para akong maiihi na wala namang lumalabas sa akin. nasasarapan ako. hinawakan niya ang ari ko at binate ito. maya-maya pa ay sinabi nito sa akin na malapit na siyang labasan kaya naman binilisan na niya ang pagbayo sakin pati na din ang pagbate sakin. hanggang sa nawalan na kami nang kontrol at tuluyan nang bumigay. sabay kaming pumutok. naramdaman ko muli ang pagsabog ng katas sa loob ko. sa totoo lang i missed that feeling.

nang makapagpahinga na kami ay nagshower na kami at tuluyan nang natulog.

mga bandang 3pm ang dating ng tito ni alvin kaya naman 12 noon pa lang ay naghahanda na kami sa pagsalubong sa kanya. excited si alvin at pati na din ako. muli kami ay nagsalo sa sarap bago kami tuluyang gumayak papuntang airport.

eksakto alas 3 ng hapon ng lumapag ang eroplanong sinasakyan ng tito niya. wala pang 30minutes nang biglang nag-unahan sa paglabas ang mga pasahero nito. biglang tumakbo si alvin para salubungin ang tito niya. nagulat ako sa nakita ko. hindi ko akalain na bata pa pala ang sinasabi niyang tito. napako ako sa kinatatayuan ko. hindi ako makapaniwala. pinaglalaruan ba ako nang tadhana? totoo ba itong nakikita ko? parang kilala ko ang tito niya na hindi.


-----------------------
abangan ang huling part ng story na ito. sino kaya ang tinutukoy ni alvin na tito niya at bakit natulala si tonton?

(itutuloy)

2 comments:

joshX said...

hi dhenxo, tnx for being my 1st follower. ganda ng kwento mo. sigurado ako may pinaghuhugutan ka nito. may talent ka. keep writing.

Anonymous said...

very good story. thank u po

bharu