Thursday, November 24, 2011

Guys do me a favor here please!!!

Pa-read and pa-follow na rin po itong blog na ito.

http://zildjianstories.blogspot.com

Marami na po siyang nagawang stories and I'm sure mag-eenjoy kayo. God bless you guys and keep safe. Love you all! :D

Tuesday, November 22, 2011

The Right Time Chapter 14

by: Zildjian
emial: zildjianace@gmail.com
URL: http://zildjianstories.blogspot.com/


DISCLAIMER: This story is a work of fiction. Any resemblance to any person, place, or written works are purely coincidental. The author retains all rights to the work, and requests that in any use of this material that my rights are respected. Please do not copy or use this story in any manner without my permission.


The Right Time Chapter 13




by: Zildjian
email: zildjianace@gmail.com
URL: http://zildjianstories.blogspot.com




Ito na po ang chapter 13. Gusto ko sanang pasalamatan muli sina
Dave17, Dada, Zekie, jay! :), Mcfrancis, J.V, Wastedpup, R3b3l^+ion, R.J, Ram, David Thaddeus, Ernes aka jun, Marclestermanila, Rue, jayfina, Pink 5ive,Nate, Marc, Ron-Ron,fhavhulhuz, kokey, mat_dxb, Blue, Mico, Kristoffshaun, mars, xtian at sa mga Anoymous.




DISCLAIMER: This story is a work of fiction. Any resemblance to any person, place, or written works are purely coincidental. The author retains all rights to the work, and requests that in any use of this material that my rights are respected. Please do not copy or use this story in any manner without my permission.




“Arl?!” Ang kanya lang nasabi sa pagkabigla.



Nakita ko sa mga mata nya ang pagkagulat nang makita nya ako. Ginising ng presensya nya ang matagal nang nahihimlay na damdamin para sa kanya. Waring isa akong bulkan na malapit nang sumabog anu mang oras. 



Nag tense ang panga ko at naikuyom ang mga kamao ko.



“Anung ginagawa mo rito?!” Sigaw kong sabi at patakbo ko syang nilapitan at binigyan ng malakas na suntok. 



Dahil siguro sa pagkabigla hindi na sya nakaiwas pa.



Agad namang napatayo sa pagkagulat si Red. Napa sigaw naman ang mga babae naming kabarkada sa nang yari. Akmang bibigyan ko ulit sya ng isa pang suntok sa mukha ng pigilan ako ni Red.



“Ace teka anu ba?! Bakit mo sya sinuntok?” Ang gulat paring pag awat ni Red habang naka yakap sa akin mula sa likod.

Monday, November 7, 2011

The Right Time Chapter 12

DISCLAIMER: This story is a work of fiction. Any resemblance to any person, place, or written works are purely coincidental. The author retains all rights to the work, and requests that in any use of this material that my rights are respected. Please do not copy or use this story in any manner without my permission.





Chapter 12


Matapos kong makita si Rome na may kasamang babae sa kama at kapwa hubo't hubad, hindi ko na mapigilan ang sarili kong malungkot at magtanim ng hinanakit sa kanya. Lahat ng pag-asa kong magkaayos pa kami ay nawalang parang bula.


Dali-dali akong lumabas ng bahay nila at hindi na nagawa pang magpaalam kay tita. Narinig ko ang pagtawag nito sa pangalan ko ngunit hindi ko na inalintana pa. Masyado nang mabigat ang nasaksihan ko, hindi ko na kaya pang humarap kay tita.


Bakit ganun? Kung kailan ako handa para kausapin siya at ayusin ang kung ano mang gusot mayroon kami, saka ko naman natuklasan na hindi pa pala ito ang right time. Dali-dali akong pumasok sa loob ng kotse at agad itong pinasibad. Tuliro ang isip ko. Bahala na kung saan ako dalhin ng sasakyan ko, ang gusto ko lang ay makalayo ako sa lugar na iyon.

Sunday, November 6, 2011

The Right Time Chapter 11

Ramy from qatar - Pwedi nyo din pong mabasa ang buong Chapters ng TRT sa blog ko http://zildjianstories.blogspot.com/ doon ay tapos na po ang TRT at patapos na rin ang sequel nitong pinamagatang After All. :D salamat sa comment sa chapter 10 :)..


DISCLAIMER: This story is a work of fiction. Any resemblance to any person, place, or written works are purely coincidental. The author retains all rights to the work, and requests that in any use of this material that my rights are respected. Please do not copy or use this story in any manner without my permission.



Chapter 11


Pag pasok ko ng bahay agad ko namang nakita sina Mama at Papa na nanunuod ng tv sa sala. lumapit ako sa kanila at humalik sa pisngi.


“Oh bakit ganyan ang mukha mo? Kumusta ang lakad nyo?” Pag pansin ni Mama sa nakasimangot kung mukha.


“Wala naman po na pagod lang siguro.” Pag dedeny ko sa kanila at nag bigay ng pilit na ngiti.


“Sya nga po pala pupunta bukas dito ang barkada kasi mang hihingi kami ng advice about sa business na itatayo namin.” Pag bibigay impormasyon ko sa kanila.


“What kind of business naman yan anak?” Tanong naman ni Papa.


“Naisip kasi naming mag tayo ng Jazz Bar pero tuwing Friday gagawin namin itong Acoustic.” Sagot ko sa kanya.


“Aba maganda yan. But you have to know the risk with upon putting up a business.” Sabi naman ni Mama.


“Risk? What do you mean Mom?” Nag tataka kung tanong sa kanya.


“Pwedi yan maging rason ng pagkakasira nyo ng barkada mo. When you talk about money kasi kahit kapatid mo makakaaway mo.” Si Mama sa seryosong tono.


Alam ko ang ibig sabihin ni Mama pero may tiwala kami ng mga barkada ko sa isat isa at hindi pera ang sisira sa barkadahan namin.


“We aware of that Mom at nakikita ko na hindi kami mag kakaproblema about sa ganyan.” Ang sigurado kung sabi.


Patuloy lang ang discussions namin ni Mama about sa business namin ng may biglang nag door bell. Napakunot nuo ako kung sino ang taong yon at maging si Mama ay nagtaka. Mabigat ang paa kong tinungo ang pintuan para pagbuksan ang hindi inaasahang bisita. Pag kabukas ko ng pintuan ay tumambad sa akin si Red.

Friday, November 4, 2011

The Right Time Chapter 10

Ito napo ang chapter 10 ng The Right Time. Muli, gusto kong pasalamatan sina
Dave17, Dada, Zekie, jay! :), Mcfrancis, J.V, Wastedpup, R3b3l^+ion, R.J, Ram, David Thaddeus, Ernes aka jun, Marclestermanila, Rue, jayfina, Pink 5ive,Nate, Marc, Ron-Ron,fhavhulhuz, kokey, mat_dxb, Blue, Mico at sa mga Anoymous.
sa patuloy nyong pag suporta sa storya ni Rome at Supah Ace. Ingat tayo lagi! … Zildjian


DISCLAIMER: This story is a work of fiction. Any resemblance to any person, place, or written works are purely coincidental. The author retains all rights to the work, and requests that in any use of this material that my rights are respected. Please do not copy or use this story in any manner without my permission.



Chapter 10


“Ace nasabi ba sayo ni Rome kung bakit ako nawala?” Ang tanong ng Daddy ni Rome sa akin.


“Hindi po.” Simpleng sagot ko naman.


“Napilitan akong mangibang bansa dahil sa isa ako sa mga minalas na matanggal dahil sa recession. Ayaw man akong payagan ng asawa at anak ko nag pumilit pa rin ako. Sobrang eager ako na makaalis dahil na hihiya ako sa mga parents ko na sa kanila parin ako umaasa kahit na may pamilya na ako. Nahihiya rin ako sa asawa ko dahil hindi ko sya pinag trabaho nung makasal kami because of my pride.”pag papatuloy nya.

The Right Time Chapter 9


DISCLAIMER: This story is a work of fiction. Any resemblance to any person, place, or written works is purely coincidental. The author retains all rights to the work, and requests that in any use of this material that my rights are respected. Please do not copy or use this story in any manner without my permission.



Nakapasok na kami sa bahay nila Rome na may matinding pag-aalala sa aking sarili sa mga mang yayari. Dumiretso kami sa dining area nila. Tinawag naman ng Mommy ni Rome ang dalawang katulong para initin at simulang ihanda na ang pag-kain. Pag kaupo ko agad akong binanatan ng tanong ng Mommy nya.


“So Anu ang natapos mo?” walang emosyon nitong tanong sa akin.


“Co- computer Science po Maam.” Kinakabahan kung sagot sa kanya.


“Ikaw pala ang Ace na KAIBIGAN ng anak ko way back in High School.” Pag bibigay diin nya sa salitang kaibigan.


Di ko alam ang isasagot ko. Ramdam ko na pinag papawisan na ako. Tumingin ako kay Rome para sana mag patulong pero naka yuko lang ito.


“Opo.. ako nga po yon.” Ang pabulong kung sagot pinilit hindi mag stammer ang boses ko.


“So dati na ba kayong may SPECIAL na pag tingin sa isat isa?” sabi ulit nito  “Alam ba ng parents mo na ganyan ka?” dagdag pang sabi nito.


Gusto ko nang mag walk out dahil feeling ko minamata na ng Mommy ni Rome ang aking pagka tao. Hindi ko rin alam kung anung tanong ang sasagutin ko.


“O-opo.” Ang pilit kung sagot sa huling tanong nito.


“San ka nag aral nung collge? Don ka rin ba sa Cebu nag aral?” ang may halong galit na nyang sabi. “I didn’t expect this honestly. I was expecting na babae ang dadalhin ng anak ko but it turns out na lalake pala.” Dagdag pa nito sa parehong tono.

The Right Time Chapter 8


DISCLAIMER: This story is a work of fiction. Any resemblance to any person, place, or written works are purely coincidental. The author retains all rights to the work, and requests that in any use of this material that my rights are respected. Please do not copy or use this story in any manner without my permission.




Chapter 8


Nang maka upo ako at busy pa rin sa pakikipag usap sa mga ka barkada ko agad namang may kumuha ng pansin namin.


“EHEM!!!” napalingon ako sa taong nagpapapansin. Di ko inaasahan ang nakita ko mas gwapo sya kesa sa pictures nya, mas maputi at mas lumaki ang katawan. Yummy! Sabi ko sa aking isip.


“So mag tititigan nalang kayo ganun?” si Mina ang bumasag sa huminto kung utak.


“Uhmm.. Hi Rome.” Ang nasabi ko nalang. Pakshet wala akong maisip na sasabihin sa mokong na to.


“Kanina pa yan naka simangot. Nag tatanong kung nag text kanaba or kung buhay kapa.” Ang sabi ni Red.


Binigyan ko sya nang isang ngiti saka nag salita. “Sorry Rome ah..” may idudugtong pa sana ako pero na unahan ako.


“Ok lang yon ang importante nandito na Supah Ace ko” sabay bitiw ng isang ngiti na kita ang dalawang dimples nya.


 Namula naman ako sa sinabi nya. Tumayo sya sa kanyang upuan at binitbit ito sa tabi ko sabay bumulong sa akin nang “I miss you Supah Ace” Di ko alam kung panu eexplain ang aking naramdaman ng marinig ko ang sinabi nya basta may pinag halong kaba at kiliti yon ang sigurado ako.


“Oi!!! May pabulong bulong na sila! Anu nabang level yan Ervin?” ang walang prinong banat ni Angela.


Tumingin naman ako sa paligid at baka may nakarinig kay Angela sa lakas ng pag kakasabi nito talo pa ata ang sound system. Nakita ko naman na nakatingin lahat ng ka batch namin sa amin . Pasimple akong umusog para makaiwas sa intriga.

The Right Time Chapter 7

DISCLAIMER: This story is a work of fiction. Any resemblance to any person, place, or written works are purely coincidental. The author retains all rights to the work, and requests that in any use of this material that my rights are respected. Please do not copy or use this story in any manner without my permission.



Chapter 7:


Alas 3 ng hapon at kagigising lang. Open agad ng fb para mag laro nang naadikan kung laro na ninja saga. Pag-open ko sa fb ko nakita kung may bagong friend request nanaman ako. Chenik ko pero di ko maalala ang mukha. Hinayaan ko nalang at nag laro na.


Habang nag papaka-busy ako sa pag-lalaro ng ninja saga(isang laro sa fb) bigla nalang may  nag appear na notification na may nag message sa akin. Agad ko naman itong binasa.


SUBJECT: O.O


Message:


“Musta na?”


Nang i-check ko ang profile ng taong nag sent sakin ng message na yon, napag-alaman ko na ito pala ang taong nag sent sakin kanina ng friend request.. agad kung pinindot ang accept button sa profile nya at nag reply agad ako sa message nya.


AKO:


“Woi! Okey lang naman ako hehe.. dapat talaga ganyan ang subject mo parang naninilip lang lol!hmmm familiar ang mukha mo ah pero yung name mo kakaiba hahaha!”


Hinihintay ko na mag reply s’ya sa message ko pero nakapag palitan nalang kami ng batian sa chat ng mga ka kabarkada ko eh d pa rin na reply. Chenik ko nalang ang profile info nya kasi familiar talaga sakin ang mukha ni kolokoy.

The Right Time Chapter 6

DISCLAIMER: This story is a work of fiction. Any resemblance to any person, place, or written works are purely coincidental. The author retains all rights to the work, and requests that in any use of this material that my rights are respected. Please do not copy or use this story in any manner without my permission.



Chapter 6


Dumating si Rome sakto lang tapos na ako mag impake ng mga damit ko. Agad syang pumasok sa aking kwarto na hindi ma drawing ang mukha at pinag papawisan.


“Oh? Anu ng yari sayo bakit ganyan ang mukha mo?” ang natatawa kung tanong sa kanya.


“May Problema tayo na di ko naisip agad. Di pa ako nakapag pa reserve ng tutuluyan natin sa Cebu dahil underage pa ako buti pinaalala ni Mommy sa akin kanina  at mahirap daw makahanap ng matutuluyan doon kasi nga maraming torista.” Malungkot na sabi nya sa akin.


“Naku! Palpakers ka talaga! Sabi ko na nga ba walang magandang naidudulot ang instant na mga desisyon mo. Teka tawagan ko si Mama baka magawan nya ng paraan.”


Tinawagan ko agad si Mama para magpatulong. Agad naman nya kaming nahanapan ng matutuluyan, Crown Regency ang nakuha nya dahil sa kilala na sya doon, don kasi sila madalas  mag meeting at don din nila tinutuloy ang mga ka-meetings nila at mainam daw yon dahil malapit lang sa Fuente sa may sky walk at Colon. At nasa likod lang nito ang Robinsons mall.


Nakatitig naman sa akin si Rome habang kinakausap ko si Mama sa telepono. Di ko pinapahalata sa kanya na wala nang problema para pakabahin ko pa sya nang kunti. Wala na akong kausap sa telepono di ko pa rin ito binababa. Nag papangap parin ako na kausap ko si Mama habang nakakunot ang noo ko at nag prepretend na disappointed. Pagkababa ko sa telepono nag buntong hininga ako para mas lalong kapani paniwala.

Thursday, November 3, 2011

The Right Time Chapter 5

DISCLAIMER: This story is a work of fiction. Any resemblance to any person, place, or written works are purely coincidental. The author retains all rights to the work, and requests that in any use of this material that my rights are respected. Please do not copy or use this story in any manner without my permission.


Chapter 5


Kabado talaga ako, hindi ko alam kung dapat ko ba talagang sabihin sa kanila ang tunay na ng yari nung nasa STEFTI pa ako. Panu kung pandirihan nila ako? Panu kung iwan din nila ako kagaya ng mga ka ibigan ko sa dati kung paaralan? Mga katatungan na hindi ko kayang sagutin unless sabihin ko sa kanila ang totoo. Siguro mas mabuti na ito. Habang maaga pa para na rin malaman ko kung may pupuntahan ba talaga ang barkadahan namin. Kung tunay ko talaga silang mga kaibigan maiintindihan nila ako at tatangapin nila kung anu talaga ako. Huminga ako ng malalim para kumuha ng lakas.


“Sige game. Sinu una mag tatanong sa inyo?” Ang may paghamon kong sabi sa kanila.


“Actually Arl pare-pareho kami ng itatanong sayo. Sana wag kang magalit. Umiiwas lang kami na itanong sayo ito noon kasi baka bigla ka nanamang manahimik sa isang tabi at di na naman ulit mamansin.” Si Tonet.


“Tama si Tonet friends mo naman kami Arl diba? Panu ka namin matutulungan ng lubusan kung hindi ka marunong mag open o mag tiwala sa amin?” Si Angela na sa pangalawang pag kakataon ko palang ata marinig na mag seryoso. “Curious talaga kaming lahat kung anu ang nang yari sayo sa dati mong school. Alam namin na narinig mo kami ni Mina na nag-uusap about sayo at nang mag walk out ka sa room noon alam na namin na somewhat may totoo sa mga sinabi namin kasi di ka mag rereact nang ganun. We really wanted to know the real story behind the issue. May idea na kami pero gusto namin mismo sa bibig mo mang galing.” Si Angela ulit.

The Right Time Chapter 4


DISCLAIMER: This story is a work of fiction. Any resemblance to any person, place, or written works are purely coincidental. The author retains all rights to the work, and requests that in any use of this material that my rights are respected. Please do not copy or use this story in any manner without my permission.




CHAPTER 4

“Salamat ah.” Ang pabulong ko na sabi kay Rome.


“Para saan?” balik na bulong nya sa akin..


“Dahil kung hindi dahil sayo. Malamang nasa Computer shop nanaman ako ngayon para aliwin lang sarili ko. Salamat talaga.” Ang sinsero kung sabi sa kanya.


“Hoy! Anu binubulong bulong nyo jan? Ang daya nyo ah.” Reklamo agad ni Red ng makita kaming nag bubulungan ni Rome.


“Hah? Wala no! sabi ko lang kay Rome na babaero ka talaga.” Ang sabi ko na agad naman nyang binara.



“Babaero? Maniwala ka dyan kay Carlo. Wala akong girlfriend noh! akala lang nila na girlfriend ko sila.” Ang  mayabang na depensa ni Red.


“YABANG!” sabay sabay naming komentong tatlo na pinagtawanan lang ni Red.


Nag dinner kaming anim sa Jollibee. Puro kwentohan, tawanan at kung anu-anu pang kalokohan. Don ko lang ulit na ramdaman ang ganung saya.  Bigla ko ulet naalala ang dawalang taon ko sa STEFTI ganito kami mag harutan ng mga ka barkada ko doon. Hiling ko nalang na sana di na maulit ang nang yari noon. buong  akala ko mag tatapos ako nang high school na walang kaibigan man lang.

The Right Time Chapter 3

DISCLAIMER: This story is a work of fiction. Any resemblance to any person, place, or written works are purely coincidental. The author retains all rights to the work, and requests that in any use of this material that my rights are respected. Please do not copy or use this story in any manner without my permission



CHAPTER 3


Dumating ang Lunes at oras na para sa report namin sa English kay Ma’am Ramos. “Okay class let's start with the presentation on the outcome of your investigations on your partners to the group." Napangiti na lang ako sa ginamit na term ni Mrs. Ramos. "The objectives of this activity are as follows: help you boost your self confidence, build rapport to each other and further know them and to open anything that we 'should' know from you. Without any further ado, Mr. Ruales will be our first presentor. Give him a round of applause.”


Nagsipalakpakan naman mga kaklase ko. Bagama't gulat ang lumatay sa mukha niya ay tumayo pa rin ito sa harapan. Tumingin muna ito sa akin at ngumiti bago nagsalita.


"Good morning classmates." Panimula niya. "One week isn’t enough for me to gather enough information for you guys to know all about Arl Christopher Earl. Well. Ace, as what his parents and close friends call him, is a nice person though most of you, I’m sure, misunderstood him by being snobbish. He’s not. He is the kind of person which I call reserved. He doesn’t want to share some of his burden to anyone. But if you will only take your time to know him more, you will come to realize that Ace is more than that. He is easy to deal with as long as you know how to please him. I don’t know the reason for him acting that way but I’m pretty sure that every act of a person has a corresponding reason, enough for us to understand. What made me say so? Well, as we all know he was the first person whom I talked to, aside from being my seatmate. When I first entered the room, he was the first person that caught my attention. He was grumpy indeed but in spite of that grumpiness impression, I sensed that there is a soft side inside of him. That’s why we became friends, no, not just friends but Best friends! Ayt Supah Ace?”

The Right Time Chapter 2

DISCLAIMER: This story is a work of fiction. Any resemblance to any person, place, or written works are purely coincidental. The author retains all rights to the work, and requests that in any use of this material that my rights are respected. Please do not copy or use this story in any manner without my permission.





CHAPTER 2

Dumating kami sa bahay ni Rome mga 6:30pm na.


“Wow ganda naman nang bahay n’yo Ace.”Amaze na ewan lang na sabi ni Rome


“Sus! Maganda nga wala naman laging tao sa loob. Ala rin kwenta yan.” Ang sabi ko naman na halatang nagmamaktol ang boses.

“Bakit, asan ba Parents mo Ace?” Tanong naman nya na nakakunot ang mukha.


“Papa ko at mama ko busy sa trabaho. Laging out of nowhere.” Sabi ko.


“Tara pasok na tayo dami mo kasing tanong di tuloy tayo nakapasok agad.hehe” Sabi ko ulet para maiba ang usapan.


“Good evening Sir Ace nan dito na pala kayo, himala ang aga niyo atang umuwi ngayon.”si manang leth ang mayor doma ng bahay namin.

The Right Time Chapter 1

DISCLAIMER: This story is a work of fiction. Any resemblance to any person, place, or written works are purely coincidental. The author retains all rights to the work, and requests that in any use of this material that my rights are respected. Please do not copy or use this story in any manner without my permission.




Sabi nila. Kahit daw mahal nyo pa ang isat-isa kung hindi pa ito ang tamang oras para sa inyo ay mag hihiwalay din kayo.

CHAPTER 1


Alas 3 ng hapon at kagigising lang. Open agad ng fb para mag laro nang naadikan kung laro na ninja saga. Pag-open ko sa fb ko nakita kung may bagong friend request nanaman ako. Chenik ko pero di ko maalala ang mukha. Hinayaan ko nalang at nag laro na.

Habang nag papaka-busy ako sa pag-lalaro ng typing maniac(isang laro sa fb) bigla nalang may  nag appear na notification na may nag message sa akin. Agad ko naman itong binasa.
SUBJECT: O.O
Message:
“Musta na?”

Nang i-check ko ang profile ng taong nag sent sakin ng message na yon, napag-alaman ko na ito pala ang taong nag sent sakin kanina ng friend request.. agad kung pinindot ang accept button sa profile nya at nag reply agad ako sa message nya.
AKO:
“Woi! Okey lang naman ako hehe.. dapat talaga ganyan ang subject mo parang naninilip lang lol!hmmm familiar ang mukha mo ah pero yung name mo kakaiba hahaha!”

Hinihintay ko na mag reply s’ya sa message ko pero nakapag palitan nalang kami ng batian sa chat ng mga ka kabarkada ko eh d pa rin na reply. Chenik ko nalang ang profile info nya kasi familiar talaga sakin ang mukha ni kolokoy.

Habang chenichek ko ang profile nya bigla nalang s’ya nag pm.


SIMPATIKO AKO: cnxa na dc hehe


AKO: walang problema. :P hu u ba?


SIMPATIKO AKO: iba ka na talaga lol! D mo na aq kilala huh.. Rome to.


AKO: rome? Dami ko kakilalang rome lol cnung rome at bakit iba pangalan mo sa fb? Adik kaba?


SIMPATIKO AKO: wahahahaha!!! Ervin Rome Ruales bestbud mo…yay!!!


AKO:  waaat daaaaaa Eyfffff!!! Tangina ang puti mo na hayup ka! Long time no see!! Musta kana? jan kapa sa cebu?


SIMPATIKO AKO: HAHAHAH! Adik ka! Uu pero uwi ako jan sa susunod na month para sa birthday ni mama. Maputi ba? Mas pogi noh? ahhaha Okey naman ako. Kaw ba musta na?


AKO: Ayus ahh! Yabang mong animal ka! Okey naman din ako ganun pa din.. :D ayus yan!! Nang makapag kita naman taU at makapag lasing ulet bwahahaha!


SIMPATIKO AKO: wahaha ganun talag! Uu ba!! Baka jan na muna ako, nag stop kc ako sa trabaho ko d2. Oi out na muna ako liligo lang may date eh. Hahaha anu number mo nang ma txt kita..


AKO: may pumapatol napala saU ngayon? WAHAHAH cge cge ito number ko!0917****** geh ingatz!