SHORT STORY: Si Andrei Part 6

ganun na lang kadali ang naging relasyon namin ni andrei. ni hindi pa kami umaabot ng buwan. pero ganun talaga. masyado akong nasaktan sa nangyari. ni hindi ko na nga nagawang hayaan siyang magpaliwanag dahil sa nabingi ako sa mga narinig ko sa usapan nila ni ryan.

sabi nga nang iba, pag may ulan tiyak na sisikat muli ang haring araw kaya ipinagpatuloy ko ang buhay. aral at bahay muli ang routine ko pag weekdays at sa weekends naman ay sa library ako tumatambay. pag nasa library ako, hindi ko na naman maiwasang hindi maalala si andrei lalo na ang table na lagi niyang ginagamit tuwing magbabasa siya nang libro. pero gaya nang dati, ginawa kong busy ang sarili ko. pansin din ni arjay na hindi na kami madalas lumabas ni andrei. inamin ko sa kanya ang totoo na wala na kami. kinuwento ko sa kanya ang buong pangyayari. siyempre, nasa akin ang simpatya niya. tinutulungan niya akong mag-move on. unti-unti ko namang naibabalik ang dating sigla ko nung wala pa sa buhay ko si andrei. wala na din akong balita pa sa kanya at wala na din akong balak pa na alamin kung ano na nangyayari sa buhay niya ngayon.

isang araw, nakasalubong ko ang mga barkada ni andrei at nag-uusap sila.

"mga pare paano ba yan talo tayo sa pustahan."
"oo nga, badtrip naman kasi naunahan si andrei na i-break. ang kapal naman ng mukha nung taong yun."
"sinabi mo pa, sa gwapong iyon ni drei tiyak jackpot ang kahit sino mapa-babae man o mapa-bakla." dahil sa sinabi niyang iyon di na ako nakatiis na hindi sumabad.
"excuse me." sabi ko. bigla silang lumingon at tiningnan ako. namukhaan ako nung isa nila kasama.
"ikaw yun! ikaw yung nang-break kay andrei di ba."
"oo ako nga. paano ba yan eh di talo kayo. buti nga sa inyo. ang kakapal ng mga mukha niyong paglaruan ang iba sino ba kayo sa akala niyo. sana lang hindi mangyari sa inyo ang mga pinaggagagawa niyo sa iba. bahala na ang Diyos sa inyo." sabay talikod ko. kumpirmado ngang pinagpustahan ako. masakit. sobrang sakit. bakit nila ginawa sakin yun.

sa halip na ipagmukmok ko ang mga kaganapan sa buhay ko, ginawa ko iyong learning experience. nagpaganda ako nang katawan. pinigilan ko ang sarili sa pagkain. mga sakripisyong dapat kong harapin kapalit ng isang dahilan: ang magbago nang image. hindi naman ako nabigo at nakuha ko din ang ninanais na korte nang katawan. tiningnan ko ang repleksyon ko sa salamin at nakitang ang dating matabang si tonton ay naging fit na. walang bakas ng kahapon.

summer nuon at napagpasiyahan kong magbakasyon sa tito ko sa laguna. mag-isa lang akong bumiyahe dahil sa mga panahong ito, gusto ko talaga nang peace of mind. habang nasa biyahe, hindi ko maiwasang hindi siya isipin. kung kamusta na ba siya? kung asan na siya? kung anong ginagawa niya. hindi ko siya totally mawala sa isip ko parang he's already been tattooed on my mind.

makalipas ang ilang oras ding byahe, muli na naman akong nakatapak sa laguna. pinapangarap ko na balang araw ay magtatayo ako nang sarili kong bahay sa lugar na ito kasama nang magiging katuwang ko habambuhay. nakabili na ako nang bagong cellphone kaya tinext ko na ang pinsan ko na nasa terminal na ako.

gutom na din ako dahil sa haba nang biyahe kaya naisipan kong kumain muna sa nakita kong turo-turo. namimili na ako nang uulamin ko nang bigla akong natigilan. isa sa mga ulam na tinda ni ate eh yung paborito kong ulam na minsan na ding niluto ni andrei para sakin. kakainis! bakit ba lagi na lang siya ang pumapasok sa isip ko. ibang putahe na lang ang pinili ko.

nasa kasagsagan ako nang laban ng ilipat nang anak nung may-ari nang tindahan ang channel ng tv. myx ang gusto nitong panuodin. tiningnan ko ang oras. alas dose na nang tanghali sakto sa myx daily top ten. tuloy-tuloy lang ang kain ko nang biglang pinatugtog ang solo ni iyaz. isang napakalaking badtrip naman oh. paano ako makakamove on kung lahat ng nangyayari sa paligid ko eh laging may koneksyon sa kanya. dali-dali kong tinapos ang pagkain para makaalis na sa lugar na iyon. matapos kong magbayad ay hangos akong lumabas na. bigla akong tinawag nung ateng tindera.

"ay sir, naiwan niyo po itong pitaka niyo sa pagmamadali niyo kanina." kinapa ko ang wallet ko sa bulsa, wala ito doon kaya naman kinuha ko ang wallet na hawak ni ate at tiningnan iyon. nang makumpirmang akin nga iyon, laking pasalamat ko sa kanya kaya naman inabutan ko siya nang isang daang piso. ayaw pa sana niyang tanggapin pero ako na mismo ang nagpumilit. maya-maya ay dumating na din ang pinsan ko.

inaya ako nang pinsan ko sa paradahan ng tricycle papasok sa subdivision nila. kuwento nang kuwento ang pinsan ko pero parang wala akong naririnig. lutang ang isip ko noon. iniisip ko pa din si andrei. napansin naman niya ang pananahimik ko kaya tumigil nadin siya kakasalita.

tuwang tuwang sinalubong ako nina tito at tita pati na din ang bunso nilang anak. ang tagal kong hindi nakita ang mga kamag-anak kong ito kaya labis ang tuwa ko nang makasama sila ulit. habang nagkakamustahan, kinulit ako nang pinsan ko na sumama sa swimming nila mamayang gabi.

"hoy abby, pagpahingain mo muna si kuya tonton mo at galing sa byahe. mamaya ka na mangulit diyan."
"wag mong pakinggan si nanay kuya. hayaan mo siya. kuya huh, mayang gabi sama ka samin magswimming." pangungulit niya.
"ah, eh..." wala akong maapuhap na sagot.
"sige na kuya. please." may papikit pikit pa siya na parang nagpapacute.
"sige payag na ako basta ba libre mo entrance fee ko. hahah." bigla kong naalala na ngayon na lang ako ulit nakatawa nang ganun after ng break up.

dumiretso na ako sa kuwarto nang pinsan ko at nag-unpack ng gamit. ilang araw ba ako dito at parang andami ko atang nadalang damit? tanong ko sa sarili ko. nang makatapos ay inihiga ko ang katawan muna sa higaan. hindi ko namalayan na nakatulog na pala ako. hindi pa ako magigising kung hindi ako kinilit ni abby.

"kuya, gising ka na dyan. nakahanda na kaming lahat kaw na lang ang wala." sabi ni abby. dali-dali akong tumayo at naghilamos. nagpalit na din ako nang damit na gagamitin ko sa swimming. samantalang inilagay ko sa bag ni rich, as instructed, ang pagpapalitan kong damit mamaya. nakagayak na ako nang humarap ako sa kanila.

sakay ng family van nila, dumiretso kami nang calamba. napansin kong magkakadikit ang mga resort at para itong mga kabuteng nagsisulputan. di nagtagal ay ipinasok na ni tito ang sasakyan sa parking lot ng resort na pupuntahan namin. gaya nang napag-usapan, nilibre ak ni abby ng entrance fee kapalit nun ang pagsama ko sa kanya mamayang mamasyal sa loob.

inilatag na namin ang mga gamit namin sa napiling cottage. parang outcasted ang grupo namin dahil napapaligiran kami nang mga bushes at dadaan ka pa sa isa nilang pool. pang-mayaman ang cottage namin. nalaman ko kay abby na bestfriend pala ni tito ang may-ari nang resort na iyon kaya iyon ang ibinigay samin.

"kuya, samahan mo nga ako sa banyo. magpapalit lang ako nang attire."
"sige nang makapagshower na din ako. naiinitan na ako eh. kaw ba rich hindi ka pa magsa-shower?" tanong ko sa kuya niya.
"sige sabay na tayo." magkaedad nga pala kami ni rich. close kaming tatlo dahil kami lang ang magpipinsan na magkakalapit ang mga edad.

hindi rin kami nagtagal sa shower room at tuluyan nang nagbabad sa pool. ang sarap damhin ng tubig. para akong nasa hot spring ng mga oras na iyon. nakakarelax, nakakawala nang stress. pumikit ako sandali nagbabakasakaling marelax din ang utak ko. bigla akong sinabuyan ni abby nang tubig sa mukha kaya napadilat ako. hinabol ko siya. para kaming mga batang nag-hahabulan sa tubig. enjoy na enjoy ako sa moment na iyon. nakaramdam ako nang gutom kaya umahon muna ako at tumungo sa cottage para kumain. dahil medyo madilim ang daan patungong cottage at lutang padin ako, hindi ko napansin na may kasalubong akong lalaki. nagkabungguan kami.

"sorry po. kasalanan ko hindi kasi ako tumitingin sa daan." agad kong paghingi nang tawad.
"sorry din, hindi ko napansin na may kasalubong ako." at tumuloy na ng ako sa cottage namin.

pagdating ko sa cottage, nagmeryenda agad ako. paminsan-minsan ay tinatanong ako ni tito ko tungkol sa nangyayari sa bahay namin. sinasagot ko naman siya. kinakamusta niya din ako at sinabi ko namang okay pa din ako. biglang nag-ring ang phone ko.

'hey arjay, musta? sorry hindi kita na-update kanina pagod eh.'
'okay lang yun noh. nagpapahinga ka na ba?'
'hindi pa naman. andito nga pala kami sa resort ngayon nila tito. nagrerelax.'
'good for you ton para naman magka-leisure time ka din. hahah. nga pala ton, alam mo na ba ang latest?'
'hindi pa. anong meron?'
'si andrei umuwi na nang amerika. hindi ko alam kung hanggang kelan siya dun.'
'kanino mo naman nalaman yan? chismoso ka talaga.'
'nagpunta siya dito sa bahay kanina nagbabakasakaling andito ka. gusto ka niya sana makausap for the last time bago siya tuluyang lumipad sinabi kong wala ka dito. ayun umalis nang malungkot.' ako din nalungkot sa balita niya. 'anyways ton, wag mo na siya muna isipin. mag-enjoy ka lang dyan and magrelax. okay?'
'uhm.'
'oh siya tol, gotta go. bye. see yah sa pasukan.' at pinutol na niya ang linya.

malungkot akong naglakad lakad sa may resort. nakakita ako nang isang magandang spot. isang bench sa ilalim ng liwanag na nanggagaling sa buwan. kung tutuusin napakaromantic nang place na iyon pero dun ko pa din piniling mag-stay. nakatingin ako sa kawalan nang walang pasabing tumulo ang mga luha ko. hinayaan ko lang itong bumagsak. isang presensya ang naramdaman kong kasama ko sa lugar na iyon. hindi ako nagkamali. iyong lalaking nakabungguan ko kanina ang nasilayan ko at may inaabot siyang panyo sa akin. nahiya ako lalo na sa tagpong nakita niya akong umiiyak. sa halip na kunin ang panyo, pinahid ko lang ang luha ko.

"pare, ang ganda nang buwan di ba." sabi niya.
"oo nga."
"alam mo, ngayon lang ako nakakita nang lalaking umiiyak. hindi ko alam ang dahilan mo pero why spoil your night. andito ka para mag-enjoy and magrelax di ba?" sabay bitaw ng isang mala-anghel na ngiti. natigilan ako saglit ng mapansin kong parehas sila nang ngiti ni andrei. "nga pala, i'm alvin montez and you are?" sabay lahad ng palad niya.
"antonio lopez." nakipag-shake hands ako sa kanya. noon ko lang nakita na mestiso siya. hindi siya ganun ka-gwapo pero sobrang lakas nang arrive niya sakin. mga 5'10 ang height, gym fit at mukhang mayaman.
"okay lang ba na dito lang ako tambay?" tanong niya.
"oo naman, i don't own this place kaya you too can get your ass here." natawa siya sa sinabi ko. ano ba naman yan, pati pagtawa may resemblance sa kanya. masyado na ba akong involved sa kanya at pati dito sa kausap ko eh parang siya ang nakikita ko?
"nice one antonio. teka can i call you ton na lang? masyado kasing mahaba eh. heheh."
"yeah sure. my friends used to call me that way din kaya no big deal." ngiti lang ang sagot niya.
"nga pala tol, may gagawin ka pa ba aside from crying here all night?" pang-aalaska niyang tanong. napatawa ako sa birit niya.
"wala naman. bakit mo natanong?"
"kasi gusto sana kitang ayain na mag-inuman sa room ko."
"sige call ako dyan pero paalam muna ako kila tito."

sinamahan niya ako pabalik ng cottage habang nagkukwentuhan. kung anu-ano na lang ang mga pinag-uusapan namin. pumayag naman sila tito. kaya dire-diretso na kami sa room niya. nagtaka pa ako nang batiin siya nang mga staff dun at tawagin pa siyang sir. nahalata niya siguro na nagtataka ako pero tahimik lang siya.

pagkapasok namin sa loob, labis na pagkamangha naman ang naramdaman ko. simple lang ang decoration ng room niya pero napaka-inviting. may mga portraits sa dingding, may state of the art entertainment set sa sala, water bed, at higit sa lahat, tagus-tagusan ang liwanag ng buwan sa bintana nang kuwarto niya.

"hey ton, natutulala ka na naman diyan. come over here and let's get started." aya niya sakin. tumalima naman ako at humarap na sa kanya.
"bakit ka nila tinawag na sir kanina?" bungad kong tanong.
"sabi ko na you're going to ask me that. i'm the son of the owner of this resort." napanganga ako.
"what?! naku nakakahiya naman sa inyo sir." tumawa siya.
"anong sir ka dyan. magkaibigan na tayo kaya you don't have to call me sir. tol nga lang okay na eh."
"eh kahit na. langit ka lupa ako. ayan oh." sabay muwestra nang mga kamay. tumawa siyang lalo.
"nakakatuwa ka naman. kani-kanina lang umiiyak ka ngayon naman nagkakaganyan ka. ang saya mo pala kasama."

tuloy-tuloy lang ang kuwentuhan at inuman namin. nagpalitan na din kami nang number tanda nang pagiging official friends namin. medyo tinamaan na ako kaya medyo nabawasan ang inhibitions ko. ganun din siya. dumikit siyang lalo sakin. hindi ko alam kung bakit niya ginawa iyon pero parang alam ko na ang patutunguhan nun.

kunwari aakbayan niya ako at ididikit ang mukha niya sa pisngi ko habang nagkukwento pero ang talagang pakay niya eh ang halikan ako. nasabi ko iyon dahil hindi na siya nakatiis pa at bigla niya akong siniil ng halik. dahil sa espirito nang alak, nagawa kong lumaban ng halikan. magaling siyang humalik, alam mong eksperto na.

maya-maya yung halik niya bumaba papuntang leeg ko habang ang kamay niya ay niyayapos ang dibdib ko. nadadarang na ako sa mga ginagawa niya. walang anu-ano ay inilapat ko ang kamay ko sa harap niya. naramdaman kong kumikislot pa ito. pinakawalan niya ang nagwawala na niyang alaga at doon ko nasilayan ang itinatago niya. ang laki nang ulo na pinkish at mahaba na mataba ang katawan. siguro nasa 7-8 inches iyon. hindi na ako nakapagpigil at lumuhod na ako at isinubo ang ari niya. impit na ungol ang naging musika sa kwarto niya na iyon. dahil din sa alak, hindi din nagtagal at tuluyan na siyang sumabog sa bunganga ko. kumuha siya nang tissue paper at ipinadura niya sakin ang dagta niya. alam niyang hindi pa ako nilalabasan kaya ang ginawa niya ay sinubo din si jr ko at nagtaas baba ang ulo niya. magaling din siyang sumuso kaya naman ilang taas baba pa ay hindi ko na napigilan ang sarili at tuluyan ng ibinigay ang pinaghirapan niya. idinura din niya ito sa tissue.

kapwa kami humihingal pagkatapos. nang magkatinginan kami, sabay kaming tumawa. nang mapagod sa kakatawa ay bigla siyang tumingin sa akin at muling binigyan nang isang mariing halik sa labi. nagpahinga muna kami saglit. nang makabawi na nag-ayos na din kami nang aming mga sarili. bago ako tuluyang umalis ay nagpahabol siya ulit ng isang halik.

pangiti-ngiti ako habang naglalakad palabas. hindi pa ako nakakalayo nang makareceive ako nang text galing sa kanya. thanks ton for coming. sana we have a longer time to know each other. i miss you tol. ingat ka palagi. bakit ganun, bakit may i miss you na. pero hindi ko maiwasang hindi kiligin at magtaka. hindi naman ako kagwapuhan pero bakit sila na-iinlove sakin. ang gulo naman.

pagdating ko sa cottage ibang ngiti ang bungad sakin ni rich. bakit kaya? ano kayang meron at nakangisi si pinsan?

(itutuloy...)

SHORT STORY: Si Andrei Part 5

gabi na nang ako ay magising. wala na si andrei sa aking tabi. hinanap siya nang aking mga mata pero nabigo ako. ni anino niya ay ayaw magpakita sa akin. akma na sana akong tatayo nang mapansin kong may suot na akong damit. alam ko na kung sino ang nagbihis sakin. ang saya ko nang mga oras na iyon. oo nga't naibigay ko kay andrei ang aking puri pero masaya naman ako sa nangyari.

para akong prinsesa sa sariling pamamahay ng buksan ni andrei ang pintuan ng aking kuwarto at may dala-dalang tray ng pagkain. amoy pa lang ay alam ko nang mapapalaban ako.

"dinner on bed!" sabi pa niya sa akin. natawa pa ako sa kanya. nagpapaka-sweet na ewan. hindi naman ako buntis para ganito na lang ang treatment sakin aside from the fact na gabi na.
"sige tumawa ka lang and after that you will eat these."
"kaw nagluto?" tanong ko.
"yeah pero nanay helped me how to make this adobong gizzard and liver." amoy pa lang ulam na. mas gusto ko sa adobo yung medyo spicy. dahil sa si nanay ang tumulong sa kanya, sakto lang ang anghang nang adobo niya. napansin kong pinapanood niya lang akong kumain kaya naman inaya ko na din siya. ayaw niyang kumain unless subuan ko daw siya.
"ang sosyal mo naman. infant ka ba at kailangan pa kitang subuan?"
"yeah, i'm your baby!"
"what?!" gulat kong sabi. "baby ka dyan. upak gusto mo?"
"just kidding. hahah." ang sarap talaga pakinggan nang tawa niya. there's something on the way he laughs that's always been mesmerizing me. "kumain na ako kanina sa baba. si nanay kasi ayaw akong pasabayin kumain sayo. ayun at bonding ulit kami."

nang matapos na akong kumain, niligpit ko na ang mga pinagkainan ko at bumaba na papuntang kusina para hugasan ito. nakita ko sila tatay na nag-iinuman kasama nng mga barkada nito. feeling ko may tama na si tatay kasi sobra na niyang daldal.

"yang si tonton, kahit ganyan yan, mahal na mahal ko yan." touched naman ako sa sinabi ni tatay kaya naman ng makita kong paubos na iyong pulutan nila, pinagluto ko sila. inihain ko naman agad ito sa lamesa nila.
"mga pare, eto ang anak kong si tonton. maraming nagsasabing bakla ito pero hindi ako naniniwala. masyado lang busy yan sa pag-aaral niya kaya wala siyang panahong magkaroon nang kasintahan. tamo, baka paggraduate niyan magulat kayo at may apo na agad kami." natatawa ako sa mga pinagsasasabi ni tatay pero sinakyan ko na lang.
"pare, hindi ba syota nang anak mo yang bisita niyo? lagi ko kasi silang nakikita na magkasama." sabi nang isang kainuman niya.
"naku hindi, bestfriend niya iyon kaya madalas silang magkasama." at tuloy ang kwentuhan ng mga lasing.

hindi ko na itinuloy yung pakikinig sa mga usapan nila dahil baka kung ano pa ang madinig kong mali. habang papalayo, naisip ko na sana, sana, kami ni andrei ang magkatuluyan.

dumiretso ako nang gawi sa may tv para magpalipas ng ilang oras dahil malapit na din namang matapos sila tatay sa session nila. makalipas ang isang oras at isa-isa nang nagpaalam kay tatay ang mga kabarkada nito. tuluyan na ding umakyat si tatay para matulog. ako naman ay lumabas para ayusin ang mga kalat nila.

napagod ako sa dinami-dami nang mga iniwan nilang kalat kaya naman dumiretso ako sa likod ng bahay para magpahinga. sa paborito kong duyan ako pumwesto. tumingala ako at pinagmasdan ang mga bituin sa langit na nagsisipagkislapan. nagwish ako nang may dumaan na isang bulalakaw.

pagmulat ko nang mga mata ko ay nakita kong papalapit si andrei sa kanlungan ko.

"sabi ko na at dito lang kita mahahanap."
"bakit mo naman ako hinahanap?"
"ahm, bonding time."
"ah"
"how are you na? does it still hurts?" pag-aalala niyang tanong. kinapa ko naman ang sarili kung masakit pa yung tuhod ko.
"hindi na masakit yung tuhod ko and nag-stop na din yung pagdugo niya."
"eh yung isang sugat?" namula ako sa tanong niya. alam ko na ang tinutukoy niya.
"i'm fine okay. everything's fine."
"okay, just wanted to make sure." bigla siyang tumahimik. "ton?"
"uhm?"
"i'm dead serious when i said that i liked you. at alam ko you're wondering why. even i don't know the answer. basta one day i had this feeling na i wanted to see you everyday."
"ah kaya ka siguro palaging tumatambay sa library pag andun ako noh?" alaska kong tanong sa kanya.
"yeah!" diretso naman niyang sagot. tumingin siya sakin. naguguluhan ako sa mga revelations niya.
"una pa lang kitang nakita noon sa orientation eh i felt na magiging close tayo. i never thought of falling for you." tahimik lang ako lalo. "one particular situation eh nung nakita kitang umiiyak sa mall. i really wanted to offer you my shoulder for you to cry pero nahihiya ako sa iyo. tapos umalis kayo and you both went to mcdo and buy some stuffs, i too. i followed you kahit kasama ko si joanne. when you went inside the movie theatre, kami din nakipila. and yung incident sa cr, that was just purely coincidental. pero nagmadali kang lumabas. i really felt that time na you saw me and joanne in an intimate moment, which was the reason why you wept."
"hoy, excuse me huh. hindi ikaw ang iniyakan ko nun noh." nagpaka-defensive ako pero tuloy lang siya. nakakainis siya. nababasa niya ako.
"i don't believe you. bakit hindi mo masabi sakin na you like me also. there's nothing wrong with that. makikipagbreak ako kay joanne para ma-meet ko standard mo."
"hindi mo alam ang mga sinasabi mo."
"alam ko kung anong sinasabi ko and i firmly stand on my position. hindi mo naman kailangan pang magkunwari sakin eh dahil obvious ka. hindi ka sanay magsinungaling. i can see you through. alam ko natatakot ka lang sa sitwasyong papasukin natin pero one thing i'll assure you, i will never leave you just let me stay. let me occupy a space in your heart." sabay turo niya sa dibdib ko. at unti-unti niyang inilapit ang mukha niya sakin at dahan-dahang hinalikan.

napaka-sweet ng kiss niya that night. full of passion, full of love. yun na ang naging confirmation namin na officially kami na.

since that night, lagi na kaming magkasama ni andrei. kahit saan ako pumunta ay laging siya ang kasama ko. kapag duty ko sa library, andun din siya at tinutulungan ako. nagtataka na yung mga kasamahan ko dun pero ang sabi ko na lang may kasalanan ulit siyang ginawa kaya't tuloy ang punishment sa kanya.

pag asa labas naman kami, he will make sure na happy ako sa company niya. tinatrato niya akong isang babae. minsan nga napapangiti yung asa cashier sa mga stalls sa mall dahil sa ipinapakita niyang sweetness sakin. pinagsasabihan ko siya pero he doesn't mind. ang rason niya, he's proud of me and what we have. hinayaan ko na lang siya.

minsan, nagdate kami sa sm. inikot namin ang lahat ng mga stalls gaya nang dati. nang mapagod, kumain kami sa wendy's. burger at drinks lang inorder namin. maya-maya, may tumawag sa kanya. tumayo siya at lumayo gaya nang dati. hindi naman issue sakin yun eh. meron siyang right for privacy kaya hinayaan ko lang siya. lumingon lingon ako sa paligid ng mapansin ko na may isang lalaking nakatitig sakin. nakipagtitigan ako. hindi ko namalayan na bumalik na si andrei sa upuan niya at nakita akong nakatingin dun sa lalaki.

"hey ton. who are you looking at?" nabigla ako sa tanong niya.
"wala naman." tumango naman ito.
"oh okay."
"cr lang muna ako. need to unload." at tumayo na ako.

pagpasok ko nang cr sumabay din ng pasok yung lalaki. natatakot na ako sa nangyayari. stalker ba siya? bakit ako? hindi naman ako public figure or ano. kabado akong umihi. parang ayaw lumabas ng ihi ko pero pinilit ko. konti lang ang lumabas at medyo nairita ako kaya lumabas na ako nang cubicle. paglabas ko andun padin yung lalaki. palabas na ako nang bigla niya kong harangin.

"hindi ka dapat nakikipagmabutihan sa lalaking iyon. you barely know him." dahil sa iritable ako, iba ang naging reception ko sa sinabi niya.
"teka nga, sino ka ba? kilala ba kita?"
"ako si ryan. hindi mo ako kilala pero ikaw kilala kita lalo na iyong kasama mo. kung may namamagitan na sa inyong dalawa, mag-isip isip ka na ngayon pa lang."
"mag-isip isip san? tsaka ano ba mga pinagsasasabi mo?"
"mali na pinatulan mo si andrei dahil guguluhin niya lang ang tahimik mong buhay!"
"bakit isa ka ba sa mga taong nagulo ang buhay dahil sa kanya?"
"sabihin na nating oo at hindi ko makakayang may gawan pa siya nang ganoon."
"teka nga, ano ba kasi ang nangyari? naguguluhan ako." nang biglang bumukas ang pintuan at pumasok si andrei. nagulat pa siya nang makita kung sino ang kausap ko.
"r-ryan?" bigla niyang tanong.
"ako nga drei. kamusta na? siya na ba ang bago mong biktima?"
"shut up ryan. hindi mo alam ang mga sinasabi mo. don't listen to him ton everything he'll say are not true."
"masyado ka namang defensive drei. wala naman akong sinasabi sa kanya eh. just a simple hi lang. kung maka-react ka naman ngayon kala mo naman may malaki kang sikreto na ayaw mong malaman niya." naguguluhan na ako sa mga nangyayari kaya nag-excuse na ako sa dalawa at tuluyan ng lumabas. narinig ko pang sinabi ni andrei na 'you'll pay for the cause you made this time ryan, you'll pay.'

diri-diretso ako sa may labas ng mall. walang lingon likod na naglakad palayo sa lugar na iyon. parang sasabog ang ulo ko sa mga sinabi ni ryan sakin. hindi ko maintindihan bakit kailangan niyang sabihini iyon sakin. sino ba si ryan? sino ba talaga si andrei?

biglang bagsak ng ulan. wala akong pakialam kung mabasa ako. lakad lang ako nang lakad. walang alam kung san pupunta nang mapadpad ako sa isang bakanteng lote na may bench sa ilalim nang puno. naisipan kong umupo muna dun at magmuni-muni. inilabas ko ang cellphone ko dahil nagvibrate. si andrei tumatawag pero wala akong balak na sagutin. gaya ko nabasa din ito at biglang nag-off.

ang lungkot naman ng araw na iyon. kahapon masaya ako ngayon naman totally the opposite. gusto kong itext si arjay pero paano? ayaw mag-on ng cp ko. mukhang nasira na dahil nabasa nang ulan. gusto kong uminom pero paano ulit basa ako. hindi ako papapasukin sa loob. kainis, wala akong magawang iba.

di din nagtagal at tumila na ang pagtangis ng kalangitan kaya napagpasiyahan kong umuwi na. habang naglalakad, nakita ko si andrei kausap si ryan at mukhang galit na galit. nagkubli ako pero nakabukas ang tenga sa mga pinag-uusapan nilang dalawa.

"damn you ryan! why are you doing this to me?"
"tangina ka drei! nagtanong ka pa kung bakit. alam mo naman ang dahilan kung bakit hindi ba? minahal kita noon. buong buhay ko sayo ko lang inalay. pero bakit bigla kang nagbago. nung mga unang araw natin sobrang sweet mo sakin. pagkatapos ng 2nd monthsary natin, nakipaghiwalay ka sakin at ipinagpalit mo ako agad sa iba."
"dahil hindi kita minahal i was just forced by my friends to court you and prove them that you are gay. it was peer pressure."
"peer pressure? shit, yan ang pinaka-walang kwentang rason na narinig ko galing sayo. ang sabihin mo, natatakot kang mabansagang bakla. kagaya din naman kita drei eh isa kang gay, bayot, bakla, bading --- "
PAAAAAAKKKK! isang suntok ang ibinigay ni andrei kay ryan. natumba ito at duguan ang nguso.
"yan lang ba ang kaya mo huh drei?"
"stop it ryan! you're crossing your line already. baka hindi na ako makapigil at mapatay kita."
"hindi ako natatakot sayo drei. i'll do what i have to do para hindi tuluyang mahulog si tonton sa mga kamay mo. kawawa naman iyong tao. napakatahimik niya para guluhin niyo ang buhay niya. at gaya ko, pinagpustahan niyo pa siya para lang mapatunayang kagaya ko rin siya. hindi ka na ba naawa sa kanya o talagang wala ka nang natitirang awa diyan sa sarili mo." akmang susuntukin ulit ni andrei si ryan ng bigla akong lumabas sa pinagtataguan ko. laking gulat nito nang makita ako. binitiwan niya agad si ryan at lumapit sakin.
"ton listen to me. lahat nang narinig mo ---"
"you don't have to explain mr. hughes. i've heard so much today and i'm tired of listening to your explanations." pagpuputol ko sa sasabihin niya.
"don't tell me naniniwala ka sa mga sinabi niya."
"i don't know. di ko na alam kung sino pa ang papaniwalaan ko. everyone's been so selfish. wala na kayong ibang inintindi kundi ang mga sarili niyo. " nagbreak down na ako at nag-unahan ang mga luha ko sa pag-agos.
"hindi ganun yun ton, mahal kita at totoo ako sa nararamdaman ko sayo. please listen to me. i know that your heart believes me." sabay yakap sakin ng mahigpit.
"i'm sorry hindi ko na alam pa kung anong totoo sa mga sinabi mo." unti-unti namang lumayo si ryan hanggang sa tuluyan ng mawala. "loose your grip drei, i'm calling it off."
"ano? you're breaking up with me?"
"i guess, just to be fair."
"that's unfair! you don't really know the situation here ton. please don't leave me, let's start again. i love you so much!" pagmamakaawa ni andrei pero hindi ko na siya pinakinggan pa at tuluyan ng umalis.

masyadong heavy ang araw na ito. pag-uwi ko sa bahay napakatahimik. nakalimutan kong nagpunta pala silang lahat sa lola ko sa karatig bayan para magbakasyon. ako lang nag-iisa sa bahay kaya hindi ko maiwasang hindi malungkot. sira pa ang cp ko kaya hindi ko matawagan si arjay. itinulog ko na lang lahat ng mga sakit na nararamdaman ko.

(itutuloy...)

SHORT STORY: Si Andrei Part 4

"where's this? anong meron dito? bakit dito?" sunud-sunod kong tanong sa kanya. of all places nga naman kasi bakit sa abandoned-like-whatsoever na park na ito kami nagpunta. "what are you trying to do?"tahimik lang siya pero mukhang seryoso. medyo freaked out na ako dahil ibang aura ni andrei ang nararamdaman ko sa sasakyan.
"get me out of here! open the door now or i'll scream!" banta ko sa kanya pero tumingin sya bigla sakin ng galit.
"you want to get out? go ahead its already unlocked!" seryoso niyang tugon. nabuksan ko ang door at tuluyang tumakbo palayo. napansin kong i am in a strange place kaya hindi ko alam kung saan pupunta. i keep on running away from him. ayoko nang bumalik sa kanya.

umiiyak ako habang tumatakbo. i can't imagine na si andrei will change into someone i least expected. hindi ko masyadong makita ang daraanan pero wala akong pakialam. nakalabas ako nang park pero ang problem pag labas ko tumambad sakin ang napakaraming puno. tuluy-tuloy lang ang takbo ko hanggang sa matisod ako sa isang malaking ugat. nasugat ang tuhod ko.

hindi ko alintana sa ngayon ang sugat sa tuhod ko, mas ininda ko ang takot na nasa puso ko gawa nang isang andrei. ikinubli ko ang sarili sa isang puno na wari'y naging isang ina sakin na handang itago ang anak sa kapahamakan. naging sandalan ko ang isang bagay na bagama't may buhay ay hindi naman nakakalabas ng emosyon ngunit nakakapagbigay ng tiyak na kapayapaan.

dahil sa magkakahalong emosyon at sakit, tuluyan na akong bumigay. isang pagtangis hindi lamang sa aking mga mata ang nag-unahan palabas kundi maging sa aking puso ay biglang kumawala. iniyak ko nang iniyak ang lahat ng sakit na bigay niya. mugto na ang aking mata nang tumigil na ako sa pag-iyak. since nursing student ako, may alam na ako kahit papaano sa first aid dahil na din sa pagbabasa ko nang libro. pinunit ko ang suot kong damit at itinali iyon sa aking dumudugong tuhod. unsterile tama di ba? pero no choice ako sa panahong iyon.

nakatulog ako sa sobrang pagod. nagising ako sa mga huni nang ibon na tila ba ay musika sa aking tenga. tiningnan ko ang oras sa cellphone ko. 5:45 na nang umaga. walang signal sa lugar na iyon kaya hindi ako nakarecieve nang anuman. pagtayo ko, doon ko lang napansin ang isang braso na nakayakap sakin. tiningnan ko kung kanino iyon. dumilat naman siya sabay biglang yakap ng mahigpit sakin. bigla siyang umiyak pero wala akong madamang awa. itinulak ko siya at akmang tatayo nang bigla niya akong hablutin at natumba ako sa kanya.

"ton, i'm sorry. hindi ko intensyong takutin ka. i just want a talk with you." patuloy pa din siya sa pag-iyak.
"a talk? you almost killed me kagabi and you say you just want a talk?" galit kong tugon.
"i'm sorry! pero please listen to me." tahimik lang ako. "inaamin ko na i was in a very bad mood kahapon after talking to you. so i decided to wait for you sa kanto when suddenly you're there walking. i grabbed you and take you at your house and asked your parents to let me have a good time with you. sinadya kong ipunta ka sa park na ito kagabi kasi i find this place peaceful. gusto ko lang masolo ka."
"masolo ako? bakit? ano ba kasi nangyayari sayo. hindi ka naman dating ganyan ah."
"kasi... kasi..."
"kasi what? spill it out."
"kasi... eh nahihiya akong sabihin. wag na lang." binatukan ko siya nang malakas. "aray naman. oo na sasabihin ko na. I LIKE YOU!" natumba ako sa sinabi niyang yun. hindi ako makapaniwala sa sinasabi niya. yung galit na nararamdaman ko biglang napalitan ng pagkapahiya. nagblush ako nang todo.
"anong sabi mo? you like me? hindi pwede."
"why? there's nothing wrong with that. we can make it discreetly."
"hindi nga pwede dahil hindi kita gusto. lalaki ako. straight kung di mo naiintindihan."
"i don't believe you. when i kissed you sa duyan, i felt that you liked it too dahil you kissed me back."
"nadala lang ako and i was just curious that time. kala mo ba porke gwapo ka lahat na lang magkakagusto sa iyo including a........ko." naputol kong sabi nang bigla niya akong sunggaban ng halik sa labi.

hindi ako nakaiwas. wala na akong takas. kinokontrol ko ang sarili ko na wag mahulog sa bitag niya. isinara ko ang bunganga ko. pilit niyang binubuka iyon gamit ng mga labi niya. pero ganun ata talaga, marupok ako at hinayaan siyang i-explore ang loob ng bibig ko.

gumaganti nadin ako sa mga halik niya. kasalukuyan kong ineenjoy ang bawat galaw ng mga labi niya sa labi ko nang bigla siyang tumigil at nagsalita.

"ayan ba ang sinasabi mong straight na hindi papatol sakin?" seryoso niyang tanong at napahiya ako sa sinabi niya at walang pasabing tumayo at lumayo. kumikirot ang sugat ko habang naglalakad pero wala akong pakialam. ang gusto ko ay makalayo sa lugar na iyon. humabol naman siya sakin at humihingi ulit ng sorry pero di ko na siya pinansin. inalalayan niya ako sa paglalakad. hindi ko siya binawalan dahil hirap talaga akong maglakad. dumiretso na kami sa kotse niya.

sumakay na ako agad at sinabing iuwi na ako at pagod ako. kailangan ko nang maayos na pahinga. dali-dali naman siyang pumunta sa driver's seat at pinasibad ang kotse pabalik ng bahay.

gulat na gulat sila nanay ng makita ang ayos ko na punit ang damit at may sugat sa tuhod samantalang si andrei naman ay puno nang alikabok ang puting damit. in-explain ni andrei na nag-trekking kami sa kagabi kasama nang mga kaibigan daw namin at nadisgrasya. nag-alala si nanay sa kalagayan ko kaya dali-daling kumuha nang gamit na panlinis ng sugat. si tatay naman ay kumuha nang antibiotic at agad ding pinainom sakin. si bunso naman ay inutusan ni nanay na ikuha kami ni andrei nang damit tsaka tuwalya nadin dahil ambaho na namin.

nang maiabot ng kapatid ko ang damit ay napagpasyahan namin ni andrei na paunahin na akong maligo dahil kailangan ko na talagang maligo. habang asa banyo, hindi ko maiwasang hindi isipin ang mga sinabi ni andrei kanina.

oo na sasabihin ko na. I LIKE YOU! hindi ko maintindihan bakit ako? parehas kaya kami nang sexual orientation? pero kung ganun nga, andami namang mas may dating sakin pero bakit ako?
andami na namang katanungan ang binabato nang utak ko sakin na hindi ko naman alam ang sagot. sumasakit na naman ang ulo ko sa kakaisip kaya mas minabuti kong tapusin na ang paliligo.

pumasok naman agad si andrei sa banyo pagkalabas ko dahil kailangan na niyang gumamit ng banyo. ako naman tumuloy sa kuwarto ko at nagpahing. hindi pa din ako dalawin nang antok. sakit na nang mata ko sa kakapikit. parang sirang plaka ang mga katagang binitiwan niya kanina na paulit ulit. oo na sasabihin ko na. I LIKE YOU! bumangon ako at binuksan ang laptop ko. in-open ko ang facebook account ko.

sobrang tutok ako sa paggamit nang laptop ng pumasok si andrei. hindi naman maiwasang hindi ako mapatingin gawa nang ingay na likha nang pagbukas nang pintuan. laglag panga ako sa nakita ko. si andrei, si adonis. hindi pa naman ganap na lumilitaw ang kanyang six pack abs pero halata mo nang may patutunguhan. ang nipples niya na pinkish, sarap paglaruan. ang sexy nyang tingnan, in short, yummy.

"are you okay ton?" bigla akong hinigop ng kasalukuyan at natauhan. napahiya ako. hindi ko alam kung para san ang tanong niya na iyon. kung dahil sa nangyari kagabi o sa nangyayari ngayon.
"ah, eh, oo medyo okay na ako."
"dapat nagpapahinga ka na. turn off mo na yang laptop mo." utos niya sakin.
"may tatapusin lang ako saglit." sabi ko. lumapit siya sakin. naamoy ko ang sabon na ginamit niya. ang bango, ang sarap samyuin nang amoy niya. pero hindi ako nagpahalata na ginugulo niya ang katawang lupa ko.
"ton, lika na. tulog na tayo." sabi niya nang may halong paglalambing.
"wait lang, kausap ko pa si arjay." tugon ko naman.
"bukas na kayo mag-usap sa school gusto ko na talaga matulog eh."
"aba, di matulog ka hindi ko naman hawak yang buhay mo eh." nang bigla niyang agawin sakin ang laptop. nag-agawan kami, nakatalikod siya sakin na para bang ginagwardyahan ko siya sa isang game nila nang basketball. hindi ko siya kaya, nag-give up na ako. ibinalik niya ang laptop sakin. nagpaalam na din ako kay arjay at tuluyan ng pinatay ito.

"ton, lay here." sabay pagpag sa part ng bed gamit ang kamay niya.
"dyan? pwede naman ako sa lapag."
"here we go again. gusto kita katabi. wag na pa-hard to get." nginusuan ko lang siya. nung makita niya akong hindi pa din natitinag, hinila niya ako bigla. natumba ako sa ibabaw niya. tapat ang mukha niya sa mukha ko. mata sa mata. nagtitigan kami for a while. naramdaman ko na ni-lock niya ang kamay niya na tila nakayakap sakin.
"drei, bitiwan mo ako. paano ako makakatulog ng ganito." sabi ko sa kanya. hiyang hiya na ako kasi kanina pa niya pinagmamasdan ang lahat nang anggulo nang mukha ko.
"say it again. my name."
"drei please." pagsunod ko naman.
"i love it when you say my name that way. it makes it so special." unti-unti nilalapit na naman niya ang labi niya sa labi ko. hindi ako makakapalag dahil yakap yakap niya ako, hanggang sa tuluyan ng lumapat ang labi niya sakin. ipinagkanulo ako nang sarili kong mga labi nang sumunod ito sa saliw ng musikang dulot ng kanyang mapang-utos na mga labi. kusa itong gumagalaw na wari mo'y may sariling buhay.

niluwagan niya ang pagkakayakap niya sa akin at inihiga ako. "drei." sabi ko sabay tingin sa direksyon ng pintuan. naintindihan niya naman ang ibig kong iparating kaya't tumigil siya sa paghalik sakin at tumayo. lumapit sa pintuan at ni-lock iyon. luampit din siya sa bintana at ibinaba iyon. bumalik siya sa kama. ngayon siya na ang nakapatong at agan akong sinunggaban ng halik. para akong nasa langit nang mga oras na iyon dangan lamang at umaga na.

patuloy siya sa paghalik sakin ng unti-unti niyang hinuhubad ang mga saplot ko. nahihiya ako na makita niya ang mga taba ko kaya't pumikit na lang ako at bahala na sa mga mangyayari. nang naalis na niya ang damit ko, napansin kong bigla siyang tumigil. shit sabi ko na eh disappointed siya sa katawan ko. nakakahiya nakita niya na ang katawan ko. pero laking gulat ko nang itinuloy niya ang ginagawa niyang paghalik sa akin.

bumaba ang ulo niya at sinibasib ang dibdib ko. ang sarap sa pakiramdam. nilaro niya nang nilaro ang mga nipples ko. nagtagal siya doon at muli hinagkan niya ang labi ko. habang ginagawa niya iyon, binaba na niya ang huling saplot ko. tiningnan niyang muli ang buong kahubdan ko. nang tiningnan ko siya, nginitian niya ako. inaakit. kinuha niya ang kamay ko at idinampi sa dibdib niya. ang sarap hawakan nang may katigasan na din niyang dibdib. bumangon ako at pinaglaruan ang mga nipples niya.

puro siya ungol sa ginagawa ko. di ko na napigilan ang sarili kong himasin ang laman na nagtatago sa kanyang shorts. buhay na buhay na ito at sobrang tigas. tinantya ko, malaki iyon. higit na malaki kesa saking 5inches na alaga. naexcite ako na biglang natakot. pero itinuloy ko pa din ang ginagawa ko. binaba ko ang short niya. tumambad sakin ang katotohanan tungkol sa itinatago niya. hindi pala siya nag-underwear kaya naman tigas-titi agad ito nang makawala sa short niya. dambuhala ang alaga niya. malaki ang ulo at mataba na mahaba ang katawan. walang masyadong ugat at walang masyadong damo sa paligid. tila ba nag-aanyaya na isubo ko na at laruin. kaya iyon na ang ginawa ko.

dahan-dahan kong isinubo si jr niya. impit ang ungol niya tila ayaw gumawa nang eksena. humiga siya para makapuwesto nang maayos. itinuloy ko na ang ginagawa ko. taas-baba ang ulo ko sa harapan niya at tuloy naman siya sa pag-ungol. maya-maya pa ay biglang tumigas ang mga binti niya at nagpakawala nang napakaraming dagta. dire-diretso ito sa lalamunan ko. first time kong makatikim ng semilya at nagustuhan ko iyon. matamis na maalat. kala ko tapos na ang lahat kaya humiga ako sa tabi niya at nagpahinga. sumakit ang panga ko sa ginawa. niyakap niya ako nang mahigpit.

"ton, thanks huh."
"nahihiya ako sa iyo drei. ngayon alam mo na tuloy kung ano ako."
"wag kang mahiya, just be proud but be discreet. tsaka naramdaman ko naman na you like me din." tumahimik lang ako. hinalikan niya ako sa noo. "ton, pwede magrequest?"
"ano yun?"
"i want to feel you inside." kinabahan ako sa sinabi niya. gusto niya akong pasukin. sa laki niya natakot ako. naramdaman niya yung fear ko kaya masuyo nya akong hinalikan sa lips at in-assure na everything will be alright.

pinatuwad niya ako at ginawa ko naman kahit natatakot ako. akala ko ipapasok na niya agad ng maramdaman ko ang dila niya. ni-ririm niya ang pwet ko. lalo akong naguluhan sa mga ginagawa niya sa akin. straight ba talaga siya o kagaya ko din? bakit alam niya mag-rim ng pwet? ibang dulot na sarap ang bawat hagod ng dila niya sa butas ko. humarap siya sakin at pinapasubo ulit yung ari niya. nang tumigas na ulit, pumunta na siya sa likuran ko at itatarak na niya ang punyal niya sakin.

dinikit niya yung ulo sa butas ko at biglang nagcontract. pinagrerelax niya ako pero hindi ko magawa kaya naman hinalikan niya ang batok ko. unti-unti niyang naipasok yung ulo. feeling ko biglang napuno yung loob ko. dinahan-dahan pa niyang ibinaon yung katawan. masakit talaga pero tinitiis ko para lang sa kanya. maya-maya pa ay nag-succeed siya na maibaon sakin lahat. umiiyak na ako nun dahil talagang masakit. ayoko naman sumigaw dahil baka bigla kaming pasukin dito at mahuli kami sa ganung posisyon. pinatahan niya ako sa pamamagitan ng mga halik niya. unti-unti umuulos na siya. sa una banayad pa. nang biglang.

"aaaarrrrrrraaaaaaayyyyyy!" sigaw ko.
"bakit?"
"yung tuhod ko ang sakit!"

bigla naman siyang natense at hinugot bigla yung ari niya sakin. pagtingin niya sa tuhod ko, dumudugo na naman ito. kumuha siya nang towel at itinali pansamantala sa sugat ko. kala ko titigil na siya dahil tumabi siya sakin at nagsosorry. pero bigla niyang itinaas yung isang paa ko. papasukin niya ulit ako nang patagilid. itinutok na niya ulit yung ari niya sa butas ko. hindi na siya nahirapan pa na pumasok dahil maluwang na ito. unang ulos niya sobrang sakit dahil bago pa lang sakin ang ganitong feeling. tiniis ko ulit. pero hindi nagtagal at napalitan na ito nang sarap. ibang sarap ang ibinibigay ni andrei sakin nang oras na iyon. hanggang sa ako na mismo ang nagsabi na bilisan at diinan pa niya. nakakagulat na ang isang kagaya kong tahimik ay ganun ka-wild sa kama. binilisan na nga niya at maya-maya pa tinanong ako kung san ko daw ba siya gusto pumutok, sabi ko sa pwet na lang kaya ayun tuloy siya nang baon. ilang saglit pa ay muli na siyang nakarating sa sukdulan at pinasabog ang kargada niya sa loob ko. ang init ng katas galing sa kanya ay nagbigay sakin nang kaligayahan kasabay ng pag-orgasmo ko. kataka-takang hindi ko naman ito ginagalaw ay sumabay din ito nang putok.

nanlata ako at sobrang napagod sa nangyaring laban kaya naman tuluyan na akong nakatulog ng nakahubad. ganun din naman si andrei at yumakap pa sakin na tipong ayaw na akong pakawalan pa.

(itutuloy...)

SHORT STORY: Si Andrei Part 3

ayun at nakatulog ako nang mahimbing katabi siya. nagising ako nang mga bandang 3:30am dahil sa napakabigat na nakadantay sa tyan ko. aba ang mokong, dinantay ang hita sa akin. ang bigat kaya. hinawi ko ito at ibinalik sa pwesto. tumalikod na ako sa kanya pagkatapos. saglit pa, naramdaman ko siyang kumilos at humarap sakin. walang sabi sabi ay bigla niya akong niyakap.

"mahal na mahal kita. wag mo kong iiwan, i can't see how my days will go without you". dinig kong sabi niya. natutulog ba siya at nananaginip o gising siya? kung nananaginip man siya, ako ba ang iniisip niya o baka isa sa mga babae niya. masyado na naman akong nag-assume na may pagtingin din siya sa akin. masakit isipin na sa bawat pangyayari sa pagitan namin ay bunga lamang ng aking imahinasyon na nagsasabing mahal niya din ako. bigla akong naluha sa isiping iyon. napagpasyahan kong matulog na lang ulit. di naman ako nabigo.

nauna padin ako sa kanyang nagising. bumangon ako at bumaba para magmumog at tumulong nadin sa ginagawa nang nanay. nagluluto si nanay ng agahan namin. dahil sa espesyal daw ang bisita namin, maghahain daw siya nang masarap. magaling na kusinera si nanay kaya't alam na niya ang iluluto niya. hindi naglipas oras, bumaba na si andrei at tumungo nang banyo. nang mapadaan samin ay nag-good morning pa siya. nakita ko ang ayos niya, gulo ang buhok at pupungas pungas pa pero gwapong gwapo pa din. di ko na naman maiwasang hindi humanga sa kanya.

naghain nadin kami agad ni nanay matapos naming magluto. dumulog na ang lahat sa lamesa at nagsimula nang kumain. masaya ang lahat dahil sa may bisita na naman kami. parang pyesta ang ambiance sa bahay, sobrang saya nang feeling.

lumabas muna ako at tumambay sa paborito kong duyan sa likod bahay at para na rin magpahangin. naisip ko, masyadong mabilis ang lahat ng mga pangyayari. parang kailan lang ay isang estranghero si andrei na hindi ko pinapansin. pero ngayon, parang bigla na lang siyang naging close sa pamilya ko. minsan naiisip ko na baka may itinatago siyang dahilan.

"bulaga!" nakalapit pala siya nang hindi ko namamalayan. naputol ang pagmumuni ko at biglang nabuwal. lakas ng tawa niya.
"aba, gago to ah." sabi ko na lang din sabay tawa. muli akong sumampa sa duyan ko.
"patabi naman." sabi niya kaya umusod naman ako para may space siya na uupuan. naamoy ko na naman ang samyo niya. nakakaadik ang amoy na iyon na tipong ayaw mo nang kumawala sa yo.
"is there a problem?" tanong niya.
"wala naman. bakit mo natanong?"
"kasi i saw you kanina na you're thinking of something so deep that you don't want to be interrupted."
"naku, don't mind me. ganun lang ako talaga minsan. moody kasi ako tsaka pag tumambay na ako dito sa duyan nagiging peaceful ako. mukha lang na may iniisip akong malalim pero wala talaga." pag-explain ko.
"ah ganun ba? pero you're right. masarap nga tumambay dito sa duyan mo. the air here is so cool and so calm." bigla siyang tumahimik at biglang nalungkot.
"napatahimik ka diyan? may problema ba?"
"none, i just thought of bringing you at my house."
"sige ba, payag ako. kelan ba yan?"
"soon." sabay ngiti. hayup na ngiti talaga yan. lalo tuloy nadagdagan problema ko.

bigla niyang idinantay yung ulo niya sa balikat ko. di na ako kumibo pero nagulat ako. kinuha niya kamay ko at naghold hands kami. hindi ako nakatagal sa ganung sitwasyon kaya kinuha ko sa kanya ang kamay ko pero di ko tinanggal ang ulo niya sa balikat ko. nung inangat niya yung ulo niya, tumingin siya sakin. mata sa mata. unti-unting lumalapit yung mukha niya. natetense ako. di ko alam ang gagawin. nag-aassume na naman ako na hahalikan niya ako pero impossible. ngunit...

tuluyan nang naglapat ang mga labi namin. hindi ako makapaniwala na siya ang magiging first kiss ko. banayad siya kung humalik. hindi ako marunong kaya hindi ko alam gagawin ko. para akong tuod na naghihintay sa susunod niyang gagawin. pilit niyang binubuka ng dila niya yung labi ko at pinagbiyan ko naman siya. di na rin ako nakatiis at gumanti na din ako sa mga halik niya. ang tamis ng laway niya. nilabas niya ang dila niya at ganun din ako. naramdaman ko na lang na hinawakan niya nang mahigpit yung kamay ko. hindi ako nagwoworry na may makakakita samin kasi medyo tago yung duyan sa may bahay. tuloy pa din ang halikan namin nang biglang magring yung phone niya.

bigla siyang huminto at tiningnan kung sino yung tumatawag sa kanya. tumayo siya at lumayo para sagutin ang tawag. nabadtrip ako dahil nabitin ako. ang sarap niyang kahalikan. hindi talaga ako makapaniwal sa mga nangyayari. parang nabibitag na ako ni andrei sa mga pain niya sakin. lumapit siya sa akin pagkatapos nilang mag-usap.

"ton, alis na ako huh. nag-aaya yung barkada na mag-basketball. bonding time lang." pagpapaalam niya sa akin.
"ah sige, paalam ka din kila nanay at tatay." tugon ko. lumakad na siya palayo.

iniisip ko pa din yung nangyaring halikan sa pagitan namin ni andrei. parang napakatagal na napakabilis ng mga nangyari. totoo, naiinlove na ako sa kanya. pero paano ako? ako lang ba ang may pagtingin at siya wala? bakit niya ako hinalikan? ibig bang sabihin nun na mahal niya din ako? ang daming tanong ang tumatakbo sa isip ko ngayon. pero iisa lang ang sigurado ako. masaya ako sa kung ano ang meron sa akin ngayon. lumapit ulit si andrei sakin na nakagayak na.

"thanks ton sa pagpapatuloy mo sakin dito sa house niyo. i'm really happy knowing you." at muli pa ay ginawaran niya ako nang isang halik sa labi bago tuluyang umalis. naging masaya ang maghapon ko. napansin din nila nay at tay ang kasiglahan ko. pero hindi sila nagtanong kung bakit. basta msaya din sila sa nakikita nila sa akin at hinahayaan lang ako.

lumipas ang ilang linggo na lago kaming magkasama ni andrei. kulitan, kwentuhan, bonding time. minsan nakakasama din namin si arjay sa mga gimik namin. kahit ganun, hindi ko pa din pinapabayaan ang pag-aaral ko bagkus lalo ko pang pinagbubuti.

malapit na ang midterm exam namin nun at busy na din kami ni arjay sa pagrereview. hindi na din muna ako inistorbo ni andrei dahil alam niyang seryoso ako sa pag-aaral ko. ayos lang sakin ang ganung set-up tsaka hindi naman kami para maubos ang oras sa isa't isa.

sa huling gabi bago nang exam, may isang unknown caller ang nag-appear sa phone ko kaya sinagot ko agad ito.

"hello?" tanong ko.
"si antonio ba to? yung sa library?"
"oo ako nga po. sino po ba sila?"
"layuan mo si andrei kung ayaw mong magulo ang buhay mo."
"ano pong sinasabi niyo at sino ba kayo?" medyo gulat kong sagot.
"hindi mo siya kilala at hindi mo alam kung ano ang nasa isip niya. sa ngayon sweet siya pero bukas makalawa ganun padin kaya siya sayo? hindi mo ba naiisip kung bakit na lang siya biglang naging malapit sayo? wala kayang kinalaman ang barkada niya dito?" sunud-sunod na tanong nang caller. "kung ayaw mong tuluyang masaktan at mahulog sa bitag nila. layuan mo na siya ngayon na." at tuluyan nang pinutol ng mysterious caller ang linya.

napanganga ako sa lahat ng mga pinagsasasabi niya. hindi ko alam kung tama ba ang nangyayari pero parang feeling ko tama ang caller. bakit bigla na lang siya naging malapit? bakit ang sabi nang caller na may kinalaman ang barkada niya sa pagiging malapit sa akin? totoo kaya lahat iyon?

isinantabi ko muna lahat ng mga katanungan kong iyon at tumutok sa pagrereview. natapos akong magreview nang mga bandang alas10 na nang gabi. tinext ko na si arjay na matutulog na ako at magkita na lang kami sa school bukas.

maaga akong nagising kinabukasan. handang handa na ako sa exam namin. two days ang schedule namin ngayon kaya i expect na hindi ako iistorbohin ni andrei. may plano akong kausapin siya after exam para magkalinawan na. bothered ako sa sinabi nung caller pero hindi ako papatalo doon. i will make best results for my exams. pumasok na ako nang school. konting minuto na lang at exam na. magkatabi kami nang arrangement ni arjay pero may isang upuan kaming distance. wala kaming imikan hanggang sa matapos lahat ng exams sa araw na iyon.

honestly hindi ako nahirapan sa exam na binigay samin kaya tuwang tuwa ako. i am expecting of good grades sa term na iyon. meron pa akong isang araw na exam na paghahandaan ko pa. actually nakareview na ako last week pa pero refresher na lang kumbaga. maaga akong natulog kinagabihan.

ganun na naman ang scenario naming dalawa ni arjay. nang matapos ang huling exam, hinintay ako ni arjay sa labas ng pintuan matapos niyang sagutin ang paper niya. pagkalabas ko, nagkamustahan kami at nagchikahan. nagutom kami kaya naisipan naming tumuloy sa canteen. umorder kami nang makakain at umupo sa isang bakanteng spot sa labas ng canteen. masaya kaming nagkukwentuhan ng dumaan yung mga barkada ni andrei. kasama din siya dun. kinawayan ko siya pero hindi niya ako pinansin tipong hindi ako nag-eexist. napahiya ako pero buti na lang may kaklase akong asa may likuran niya at nakita akong kumaway kaya kumaway din siya sabay lapit samn ni arjay. alam ni arjay na napahiya ako pero tumahimik na lang siya. tuloy ang kwentuhan namin. kinilig bigla yung kaklase namin ng tumabi sa may table namin yung grupo nila.

parang nabadtrip ako na ewan kaya bigla akong tumayo at umalis. nagulat silang dalawa sa ginawa ko. naalala ko na kasama ko si arjay kaya bumalik ako sa table at sinabihan siyang may emergency lang. sumabay na din sakin si arjay samantalang yung kaklase namin eh umalis na din at may pinuntahan. hindi ko na tiningnan pa yun reaksyon niya sa ginawa ko pero wala na akong pakialam sa kanya. inis ang naghari sa dibdib ko nung oras na iyon.

nang asa malayo na kami, nakatanggap ako nang isang text mula sa kanya. humihingi siya nang sorry sa pang-iisnab niya sa akin at nagtataka daw siya na bigla akong umalis. hindi ko siya nireplyan. ano sa akala niya, maysademonyo din ako no. bahala siya sa buhay niya. dumiretso ako sa bahay nila arjay para maglabas ng sama nang loob.

gaya sa bahay, meron din siyang duyan sa likod ng bahay nila kaya dun kami pumwesto. naghanda nang maiinom at makakain si arjay bago kami nag-umpisa. tinanong niya ako bakit hindi ko pinansin si andrei. meron daw ba akong sikreto sa kanya. ayun at ikinuwento ko lahat sa bestfriend ko ang mga nangyari. nakisimpatya naman siya sa nararamdaman ko. para malift up ang mood nang sitwasyon, kumanta kami ni arjay na parang walang bukas. maganda boses namin ni arjay kaya naman todo blending kami. sa katunayan nga, gumawa kami nang video ni arjay at pinost sa youtube. naka-ilang libo din kami nang viewers. may mga requests kami pero hindi na namin naituloy dahil busy kami pareho.

pinutol ng isang tawag ang kasiyahan namin. sinagot ko naman ang tawag niya.

"hey ton, where are you?"
"bakit mo tinatanong kung asan ako? may kailangan ka ba?" inis kong sagot.
"gusto kong tumambay eh. wanna join me?"
"hindi na, wag na. i'm already in a bliss ngayon." narinig niyang may kasama ako. hindi ko kasi sinaway si arjay na kumanta eh.
"who's that?" tanong niya.
"someone special, bestfriend, close friend, yun. bakit?"
"bakit magkasama kayo? what are you doing?"
"we're drinking"
"just the two of you?"
"oo bakit? wala namang magagalit eh."
"sigurado kang wala? teka, suitor mo ba yan at kayong dalawa lang ang nag-iinuman?"
"talagang wala. i'm single naman kaya walang magagalit sakin."
"kala mo lang yun. asan ka ba kasi? i'll fetch you." medyo iritable na niyang tanong.
"no need. i can take care of myself. i know exactly where my house is."
"what's with you. you are a different person now."
"hindi naman. i'm still me its just that di mo pa ako lubos na kilala. o sige na, may gagawin pa kami." sabay turn-off ng line.

hindi ko alam kung anong mararamdaman ko nang mga oras na iyon. does he really cares for me? totoo ba siya? bakit niya nasasabi yung mga bagay na iyon? lalo lang niya ginulo ang isip ko.
tinuloy padin namin ni arjay ang kasiyahan. nang medyo lubog na ang araw, napagpasyahan ko nang umuwi na. since malapit lang naman ang bahay namin kila arjay, naglakad na lang ako.

nang makarating na ako sa kanto namin, nakita ko ang sasakyan ni andrei. bakit siya andudun? anong ginagawa niya dun? bigla akong kinabahan. bumukas ang pinto sa driver's side at iniluwa nun ang isang naka-unipormeng student jock. lumapit ito sakin at bigla akong hinatak sa braso palapit sa kanya. mukhang galit ang aura niya. natakot ako sa nakita ko sa kanya. dali-dali niya akong pinasakay sa kotse niya at dinala sa bahay namin. ipinaalam niya ako kila nanay na may pupuntahan lang kami at pumayag naman ang mga ito.

pinaharurot niya ang sasakyan niya. napakalayo na nang nararating namin pero hindi pa rin kami tumitigil. bakas pa din ang galit sa mukha niya. maya-maya pa, bigla kaming huminto sa isang park. walang masyadong tao doon. hindi siya bumaba nang sasakyan. binuksan ko ang pintuan ko pero nabigo ako dahil ni-lock niya ang pinto. mas lalo akong kinabahan.

ano kaya ang binabalak niya sakin? bakit dito sa park na ito? hindi ko alam kung san lugar na ito? bakit niya ako dinala dito?

(itutuloy...)

SHORT STORY: Si Andrei Part 2

at nakatulog na nga ako. maayos ang naging pagtulog ko. actually, nanaginip pa ako na magkasama daw kami sa isang place ni andrei. sobrang sweet namin halos di magkamayaw ang mga langgam sa paglapit samin. nasa moment kami na magkaholding hands at naglalakad sa beach nang may tumawag sa kanyang isang magandang babae. hindi familiar sakin yung girl. nung makalapit ito sa amin, bigla niyang hinablot si andrei mula sakin at tuluyang inilayo sakin. mistula namang napakalakas nung babae at hindi magawang makawala ni andrei. kitang kita ko kung panu pilit na inaalis ni andrei ang pagkakahawak sa kanya nang babae. nang may kalayuan na sila, nakita kong bumunot na .45 caliber pistol yung babae at itinutok sakin. nagmamakaawa si andrei na wag niyang ituloy yung balak niya pero huli na ang lahat. nakalabit na niya ang gatilyo at diretso ang tama nang bala sa aking dibdib. patuloy ang pag-agos ng dugo sa aking dibdib. bago ako nalagutan nang hininga narinig ko pa ang malakas na tawa nung babae.

"tonton!" sigaw ng nanay na nagpagising sakin. nakita ko ang aking sarili na naliligo sa pawis. hindi ako makapaniwala sa napanaginipan ko. nabasa ko sa isang psychology book na maaring mangyari ang isang panaginip sa totoong buhay dahil may koneksyon ito. kinabahan akong bigla at nanalangin na sana hindi iyon magkatotoo.

bumaba na ako nang hagdanan at dumiretso nang banyo para umihi. pagkatapos ko sa banyo, agad akong tumungo sa hapag dahil nakaready na ang agahan ko. pansamantala kong nakalimutan ang nangyari sa panaginip ko dahil sa sarap ng pagkain ko. maya-maya pa biglang dumating si arjay. nakita niya ako sa aktong naghuhugas ng plato.

"wow best, marunong ka pala maghugas ng pinagkainan mo." pambubuska sakin ni arjay. pero nginitian ko lang siya.
"uy best, samahan mo naman ako sa sm oh. may bibilhin kasi ako. ayoko naman mag-isang pumunta dun." pagmamakaawa niya.
"at ano na naman ba ang bibilhin mo dun? regalo sa lalaki mo?" sinadya kong hinaan ang term na lalaki kasi hindi alam sa bahay na bi si arjay.
"gago, hindi noh. may pinapabili si mama na gamit sa kitchen. tapos nood tayo nang sine afterwards. treat ko."
"wow ang yaman naman niya ata ngayon."
"i'll take that as a yes huh. for the mean time, since maaga pa naman, paopen naman ako nang computer mo. mag-uusap kasi kami nang dyowa ko eh." tumango na lang ako at tinapos agad ang ginagawa ko. nagpaalam ako kay nanay na doon na lang kami sa kwarto ko tatambay ni arjay.

pagdating doon, agad kong binuksan ang laptop ko at inopen ang skype dahil dun sila mag-uusap. di rin naman naglipat sandali at nag-uusap na sila. walang patumanggang kamustahan at kwentuhan ang ginawa nila. puro I LOVE YOU at I MISS YOU ang mga naririnig ko. ang mga inlove talaga. pero sa kabilang dako, naiinggit ako sa bestfriend ko kasi siya may lovelife ako wala. dahil sa nararamdaman kong sadness, muli kong naalala ang nangyari sa panaginip ko na binaril ako. ayoko nang maalala pa yun kaya nilabas ko yung gameboy nang pinsan ko at naglaro dito. nasa gitna na ako adventure ko nang bigla akong tinawag ni arjay.

"best, tawag ka ni aljohn. gusto ka daw kausapin."
"bakit daw?" lumapit na ako sa kanya. at ayun nga nakita ko na ang boyfriend ng bestfriend ko. gwapo siya na hindi naman nakakapagtaka dahil cute naman itong si bestfriend. yun nga lang hindi ko ito tipo dahil sa gaya ni andrei ang gusto ko. sinabi lang sakin ni aljohn na bantayan ko nang maigi ang bf niya at wag na wag ko daw pababayaan. nakita ko kung gaano kamahal ni aljohn si arjay at lalo lamang akong nainggit. nang matapos na akong magsalita ay nagpaalam na ako at ibinalik kay arjay ang headset.

bumaba muna ako sandali para kumuha nang makakain dahil baka nagugutom na si arjay. naghanda lang ako ng chicken sandwich at juice para sa kanya. pagdating ko doon ay katatapos lang nilang dalawa mag-usap at nang makita niya ang dala ko ay agad niyang kinuha. nagutom daw siya nang sobra sa ginawa nila. natawa ako dahil wala naman akong narinig mula sa ibaba na may ginawa silang milagro.

hindi rin nagtagal at naligo na ako. matagal akong maligo kaya pinaglaro ko muna si arjay sa computer ko para malibang siya habang naghihintay. hindi lang kasi basta ligo ang ginagawa ko sa loob ng banyo. kahit naman ganoon lang ang buhay namin, di mayaman pero hindi din mahirap, may mga stock naman kami nang olay body soap - kalimitang padala nang tita ko sa saudi. kaya pagkatapos kong magsabon ay ibinababad ko ang sarili ko sa olay para kahit papano eh maging malambot pa din ang skin ko. inabot din siguro ako nang halos 30 minutes sa loob dahil pag-akyat ko ay nakahiga na si arjay sa kama ko at natutulog. di ko na siya ginising dahil baka napuyat kagabi. nagsuot na ako nang damit. suot ko ang paborito kong polo shirt na white na lacoste bigay nang tita ko at isang medyo hapit na shorts ko. bumagay naman ito. nagflip flops na lang ako para mas presko.

nagpalipas ako nang oras sa may duyan sa likod ng bahay. ang presko nang hangin, ang sarap damhin. andami kong iniisip na mga bagay bagay sa oras na iyon pero ang pinakamaganda ay ang alaala namin ni andrei kagabi. hindi din naman nagtagal at nakita ko si arjay na pupungas pungas pa habang naglalakad palapit sakin.

"best, di na kita ginising pa kanina kasi feeling ko nakipagpuyatan ka na naman kagabi." pang-asar ko sa kanya. umismid lang siya pero tumawa din.
"tara na nga sa mall ng makalibot pa tayo." sabi niya sabay tayo at lakad palabas ng compound.

di din naman nagtagal at nakarating kami nang mall. agad kaming pumunta sa store na pagbibilhan namin nang bilin nang mama ni arjay. matapos naming makabili ay agad kaming naglibot libot sa mga stalls na andun. tuwang tuwa kami pareho na nagsusukat ng mga damit pero di naman namin binibili dahil kapos kami sa budget.

kasalukuyan kaming nasa may stall nang american blvd nun nang bigla akong kinalabit ni arjay. tumingin ako sa kanya na nakatingin sa ibang direksyon. sinundan ko nang tingin kung san siya nakatingin at nakita ko si andrei. biglang nanikip ang dibdib ko sa tagpong nasumpungan. si andrei kasama ang isang babae at nakaakbay pa siya rito habang sweet na sweet na nagsusubuan ng ice cream. hindi ko kaya ang nakikita ko. gusto kong lumabas pero paano? pag lumabas ako, makikita niya ako. gulung-gulo ang isip ko nun pero nanaig ang kagustuhan kong makaalis sa lugar na iyon.

dali-dali akong lumabas kasunod si arjay. dumaan ako sa harap nilang dalawa. alam kong nagulat si andrei nang makita niya akong lumabas sa stall pero hindi ko siya tiningnan. nagmamadali ako kunwari at biglang labas ng cellphone na kunwari may tumatawag sakin. tuloy-tuloy lang kami nang lakad ni arjay hanggang sa tuluyan na kaming makalayo sa kanila. labis akong nasaktan at nakita ko na lang na inabutan ako ni arjay ng panyo dahil umiiyak na pala ako. kinuha ko naman ito at pinunasan ang mga luha ko.

"best, tara na sa moviehouse. gusto kong malibang." sabi ko.
"sige pero daan muna tayo nang mcdo. remember, di magandang manood pag walang fries and float?" sabi niya sabay ngiti. napangiti naman ako sa bestfriend ko. kahit kelan talaga kaya akong patahanin ni arjay. minsan nga naiisip kong bakit di na lang kami ni arjay ang magkatuluyan. tumayo na ako at sumunod na sa kanya papuntang mcdo. napagtripan naming monster float ang bibilhin namin at large fries. bumili pa kami nang burger para masaya. pagkatapos noon ay umakyat na kami papuntang moviehouse. pinili naming panoorin ang angels and demons.

pagkapasok ay commercials pa lang ang nasa screen kaya nakapwesto pa kami nang mabuti sa panonod. di nagtagal at nag-umpisa na ang palabas. nabasa na namin pareho ang novel na ito pero iba pa rin kapag pinanood mo to sa big screen. sabay pa kaming nagulat ni arjay ng pinakita ang unang cardinal na may tatak earth. tutok na tutok kami sa screen. ni hindi na nga kami nag-uusap hanggang sa natapos ang palabas. kapwa namin binigyan na 9 out of 10 rating ang palabas dahil maganda naman talaga ito.

pumunta muna ako nang cr para magbawas ng load. pumasok ako sa loob at umihi na. kinilig pa ako pagkatapos kong umihi dahil hindi talaga ako nakalabas habang nanonood dahil sa sobrang ganda nang plot nung movie. dumiretso ako sa lavatory para maghugas ng kamay. pag-angat ko nang mukha ko, nakita ko si andrei na kalalabas lang din sa kabilang cubicle. nagtama ang tingin naming dalawa pero ako na din ang unang bumawi. tapos na akong maghugas at dumiretso na ako sa labas at nagpunas nang kamay gamit ang panyo dahil ayoko nang magtagal pa sa loob. wala akong pakialam kahit magkasama sila nang babae niya.

inaya ko muna si arjay na pumunta nang arcade para magpalipas ng oras. hindi naman urgent yung pinabili nang nanay niya kaya okay lang sa kanya. ayun nga at nagpapalit na kami nang tokens at nagsimulang maglaro. tuwang tuwa siya dahil ngayon na lang siya ulit nakahawak ng joystick simula nung elementary siya kaya inalalayan ko muna siya. nang masanay na siya ay hinayaan ko na siya. naglakad muna ako sa loob. napansin ko ang dalawang kapwa ko kabataan na enjoy na enjoy sa dance dance revo. parang feeling ko na gusto ko ding maglaro nun. nagtyaga akong maghintay hanggang sa matapos na sila. nakalimutan ko si arjay na naglalaro. gusto ko kasing sumayaw din pampawala nang inis. ginaya ko yung ginawa nung nauna sakin dahil mabagal lang yung umpisa pero habang tumatagal eh bumibilis.

tuwang tuwa ako na pinagmamasdan ang mga lumalabas na arrows sa screen sabay tapak sa corresponding arrows sa may paanan ko. nakakasabay naman ako at puro combo yung lumalabas. nung medyo bumilis na, himala namang nasasabayan ko pa din. tuloy tuloy siya. wala na akong pakialam pa sa poise ko dahil talagang nag-eenjoy ako. nang matapos yung song, andaming nakapalibot sakin at tuwang tuwa din sila sa pagkakakuha ko nang magandang score sa tugtog na yun. nakita ko din si arjay na nakangiti. inaya ko na din siyang umuwi nun.

hinatid ko na muna si arjay sa kanila bago ako tumuloy ng uwi sa bahay. alam naman kasi nila nanay kung saan ako pupunta kaya hindi na sila nagtext pa para pauwiin ako. habang naglalakad pauwi galing sa bahay nila arjay, may humintong familiar na kotse sa harap ko. hindi ako tumigil sa halip dumiretso lang ako nang lakad. narinig ko na lang ang pagsara nang pinto nang kotse tanda na may bumaba mula rito. di ako lumingon para tingnan kung sino yung bumaba dahil sigurado ako na si andrei yung sakay nun. hindi nga ako nagkamali.

"ton, wait naman dyan." sabi niya sabay hila sa braso ko.
"oh andrei kaw pala yan." sabi ko naman sabay harap sa kanya. "napadaan ka dito? may pupuntahan ka ba?" tanong ko sa kanya.
"wala naman. gusto ko kasing pumunta sa inyo eh. tambay lang." tumango lang ako. "tara sabay na tayo, sakay ka na sa kotse." aya niya sakin. medyo masakit na din paa ko nun sa kakalakad kaya napilitan na akong sumabay sa kanya. sa loob ng sasakyan ay parang walang tao sa sobrang tahimik naming dalawa pero di siya nakatiis at nagsalita siya.

"ton, sorry kanina huh."
"bakit ka nagsosorry sakin at para saan?" tanong ko naman.
"dun sa mall kanina. nakita kita kanina kasama si arjay na lumabas sa american blvd."
"teka, bat ka nagsosorry sakin? wala ka namang ginawang masama di ba tsaka i am in no position para magalit sayo kung anuman yon."
"pero i believed na nasaktan ka sa nakita mo kanina." tama siya nasaktan ako sa nakita ko pero magkamatayan na ang umamin.
"nasaktan? bakit naman ako masasaktan? wala naman akong pakialam kung anuman ang mga ginagawa mo at kung sino kasama mo. you have your own life and authority to do what you wanted. and besides ano ba tayo?" nagbago bigla expression ng mukha niya. napaka-gloomy nang expression niya ngayon.
"nakita kasi kitang umiiyak kanina. lalapitan sana kita kaso kasama ko si joanne at kasama mo naman si arjay. tsaka you're right. ano nga ba naman tayo. we're just acquaintances nothing more."
"umiiyak? oh, yun ba? tumawag kasi yung tita ko at sinabi saking namatay yung pinakamamahal kong aso. masakit sakin yun dahil halos sakin na lumaki yung aso na yun kaya sobrang malapit ang loob ko dun." pagsisinungaling ko. alam ko hindi siya naniwala sa palusot ko pero mas pinili niya ang tumahimik na lang. acquaintance? siguro ganun nga lang talaga ang turing niya sa akin. hindi na kami nag-usap afterwards at di nagtagal at nasa bahay na kami.

pinapasok ko siya sa loob para makapagpahinga muna siya. sinabi niya sa nanay ko na dito siya matutulog sa gabing iyon at dali dali namang umoo ang nanay. wala na akong nagawa pa nang utusan ako ni nanay na kunin ang banig sa kwarto nila at iakyat sa kwarto ko. pagpasok ko sa kwarto ko, agad kong inayos ang banig na paghihigaan ko. ibinaba ko na din ang paborito kong unan at kumot na din. naglabas na din ako nang bagong unan at kumot para sa kanya. pagkatapos kong ayusin ang higaan ay bumaba na ako para tumulong kay nanay na maghain.

nakita ko siya sa may salas at may kausap sa phone. hindi ko na lang siya masyadong binigyan pa nang pansin. masyado kasi akong nag-assume sa sweetness na ipinapakita niya sakin noon kaya heto ngayon at nasasaktan ako. sino nga ba naman ang magmamahal sa kagaya ko. nakapaghain na ako nun at tinawag ko na silang lahat para dumulog sa hapag.

masaya kaming kumain ng hapunan. may mga moment na nagtatawanan kami at may mga moment din na tahimik lang. para kaming ewan. masaya sila nanay dahil bukod kay arjay ay may bago daw akong kaibigan at kasama pa naming kumakain.

natapos na kaming kumain at nagligpit nang pinagkainan nang naisipan kong umakyat na sa kwarto ko. humarap ako agad sa computer at in-open ang facebook account ko. natuwa ako na andami ko na palang friend requests mula sa mga bago kong classmates. ilang araw ko na din hindi in-open tong account ko dahil sobrang busy talaga. sa lahat ng requests, sa isang profile lang ako halos hindi makapaniwala. in-add ako ni andrei, pero bakit? siguro dahil gusto lang niya. in-accept ko na lang din siya kahit papaano nakakahiya pag ni-reject ko.

kasalukuyan kaming nagchachat ng mga classmates ko nang maramdaman kong pumasok na siya nang kwarto. hindi ko na lang siya pinansin at tuloy ako sa pakikipag-usap. nagtanong siya na para saan daw ba yung banig na nilatag ko.
"bakit yang banig na nasa floor? don't tell me na dyan ka matutulog tonight." sabi niya
"tama ka. dito ako matutulog, nakakahiya naman kasi sa bisita na sa floor siya matulog hindi ba." pormal kung tugon.
"dito ka na lang sa bed, let me try to sleep dyan." ngunit umiling ako.
"or if you want, you can stay with me on the bed. i am harmless." sabay tawa niya.
"no, dito na lang talaga ako sa floor matutulog."
"come on please." pangungumbinsi niya pero umiling padin ako. "alright, i'll go home na lang. nakakahiya naman na agawan kita nang bed. may bahay naman kasi ako na pwedeng uwian." bigla niyang sabi. bigla akong natauhan sa sinabi niya. hindi pwedeng umuwi siya dahil tiyak na kagagalitan ako nina nanay at tatay pag nalaman nila na umuwi si andrei. at ayun, pumayag na nga akong tumabi sa kanya sa bed ko.

di na ko nagtagal pa sa account ko at nag-logout na ako. tinanong ko siya kung gusto niya gumamit ng computer habang nagsa-shower ako. pumayag naman siya. hindi ako natatakot na ipahiram yung laptop dahil wala naman siyang pwedeng makita dun na maaaring mag-divulge sa totoong pagkatao ko. kaya't carefree akong nagshower na. after kong mag-shower nakita ko siyang busy pa din sa laptop ko at nakita kong tinitingnan niya mga pictures ko na nakastore dun including mga pictures namin ni arjay na sobrang kulit.

"sana may moments din tayong ganito." narinig kong sabi niya habang nagsusuklay ako nang buhok ko.
"may sinasabi ka ba dyan?" tanong ko sa kanya na nagpretend na wala akong narinig.
"ah wala naman akong sinasabi eh." pagsisinungaling niya. lingid sa kaalaman niya, kinikilig ako nang sobra nung oras na yun. para bang lahat ng sama nang loob na binigay niya sa akin kanina eh napalitan nang saya lalo pat tabi kami sa higaan.

(itutuloy...)

SHORT STORY: Si Andrei

bago po ang lahat ay nais ko po munag ipakilala ang aking sarili. ako po si tonton, 19 years old, college student sa isang kilalang unibersidad dito sa aming probinsya, 5'6 ang height, moreno, chubby, at ordinary looking. hindi ako halata pero ako ay isang bisexual. itong kwentong ito ay nangyari noong ako ay freshman pa lang sa college.

gaya ng mga kabataang kagagraduate pa lang ng high school, hirap akong pumili ng eskwelahang papasukan sa kolehiyo. madaming offers akong natatanggap na mga scholarships, meron sa gobyerno at meron din sa mga private individuals or organizations. hindi naman po sa pagmamalaki eh ako ang batch valedictorian nung high school kaya hindi nakakapagtakang madaming opportunities sakin. isa sa mga nagpadala ng scholaarship grants ay ang eskwelahang aking pinapasukan sa kasalukuyan. pangarap ko kasi ang makapag-abroad kaya kumuha nadin ako ng pinagkakapitagang kurso na nursing.

dumaan ako sa napakaraming tests para lang makuha ko ang pinapangarap kong full time scholarship ng unibersidad. lahat naman iyon ay naipasa ko kaya naman laking tuwa ko ng mareceive ko ang scholarship grant na yun. wala nang poproblemahin pa sila nanay at tatay sa gastusin ko sa tuition fee. bukod pa sa scholarship na yun, nag-apply din ako na maging isang student aide para makatulong sa iba pang gastusin sa pag-aaral ko. syempre pasado din ako sa inaplyan ko kaya lubos ang kaligayahan ko.

matapos ang isang linggo, nakapagpaenrol na ako at ang section ko ay 1D. kinakabahan ako dahil di ko pa nakikita kung sino ang mga magiging kaklase ko. sa pasukan ko pa lang sila makikilala. hindi ako excited na bumili ng mga school supplies ko kundi mas excited ako sa maaaring mangyari ngayong college.

lumipas pa ang mga araw at pasukan na. unang araw ay orientation namin. lahat ng mga bagong estudyante ay required na pumunta sa auditorium para sa orientation ng rules and regulations and university. halo-halo ang lahat ng mga estudyante doon galing sa iba't ibang department. pinaghiwahiwalay ang mga departments kumbaga sorted ang mga estudyante. hindi nakakapagtaka na ang department ng nursing ang pinakamarami dahil sa pagiging indemand nito abroad. maya-maya pa ay inihiwalaya nadin kami sa iba pang departments. tumingin tingin ako sa mga estudyante roon baka me kakilala ako pero wala akong kilala ni isa.

sa paglinga-linga ko nakita ko ang grupo ng mga lalaki na puro mga gwapo. maiingay sila at tipong mga bad boys. nakita ako nung isa na nakatingin sa kanila. nakita ko din na lumingon silang lahat sa direksyon ko. agad akong umiwas ng tingin pero narinig ko pa din ang tawanan nila. waring ako ang topic nila. sabi ko sa sarili ko na iiwasan ko ang grupong ito hangga't maaari.

tapos na ang orientation namin. agad naman akong umakyat sa 2nd floor para pumunta sa library dahil dun ako in-assign na student aide. ang trabaho ko doon eh ayusin at i-sort lahat ng mga libro ayon sa codes na nakalagay sa kanila.

mahirap ang naging adjustment ko sa buhay kolehiyo dahil na din sa scholarships. dumaan ang mga araw na puro aral, trabaho, aral, trabaho ang ginagawa ko sa araw araw. nakakapagod dahil sabay ang pag-aaral at pagtatrabaho. pero no choice ako dahil gusto kong makatapos ng kolehiyo.

isang araw, naka-duty ako sa library nun ng pumasok ang grupo nang mga kabataang maiingay nung orientation. hindi sila basta basta pwedeng mag-ingay doon dahil sa library iyon. dapat naka-silent din ang mga cellphones. lumapit sa sakin iyong lalaking nakatingin sakin noon at nagtatanong ng libro. feeling ko mabait naman tong taong to at nadala lang ng barkada niya. hinanap ko yung sinasabi niyang libro sa may reserved section ng library at nakita ko doon yung libro. agad ko itong ibinigay sa kanya. hindi pwedeng ilabas yung libro kaya mapipilitan silang doon na magstay sa library kung gusto nilang mabasa iyon.

tumingin ako sa relo ko at nakita kong ten minutes na lang at time ko na sa next subject ko. nagpaalam na ako sa supervisor ko na papasok na. ayokong malate dahil terror ang professor ko sa subject na iyon bukod pa sa katotohanang nasa kabilang building iyon at nasa 5th floor pa. ala namang elevator sa university namin kaya maglalakad pa ako.

dala-dala ko ang mga gamit ko nun at nagmamadali akong maglakad ng mabunggo ko ang isang lalaki. tumilapon lahat ng gamit ko sa sahig.

"sorry po, di ko po sinasadya. nagmamadali lang po kasi ako." sabi ko sa estrangherong lalaki.
"sorry din huh. nagmamadali din kasi ako. sa kabilang building pa kasi ang room ko at asa 5th floor pa." sabi niya. habang tinutulungan akong damputin lahat ng gamit ko.
"naku, baka magkaklase tayo. anatomy ba yan?" tanong ko.
"oo ana01 nga." tugon niya.
"naku classmate dalian natin at baka mahuli tayo at mapagalitan pa tayo ni sir." sabi ko sa kanya sabay tayo.

dali-dali na nga kaming naglakad. hingal kabayo kami pareho nang makarating kami ng 5th floor. pagdating namin ay wala pa ang professor namin. laking tuwa namin at ng makapagpahinga pa kami bago magsimula ang klase. nagtabi kami nang upuan at nagpakilala sa isa't isa. arjay ang pangalan niya. tsinito, petite, cute at smart ass din. kaya naman nag-click kaagad kami.

simula nang araw na yun, lagi na kami magkasama ni arjay. kasama siya sa block sections at ako naman ay irregular student pero lahat ng major ko ay sa section niya para naman lagi padin kami magkasama. nalaman ko din na gaya ko bisexual din si arjay at sa katunayan ay mayroon siyang boyfriend ngayon na sa US naninirahan. sobrang click talaga kami sa lahat ng bagay.

minsan tumambay si arjay sa library habang on duty ako. vacant niya noon kaya andun siya. nag-aaral kami nang advanced topics sa anatomy nun ng pumasok ulit ang mga buwisit na maiingay na yun. pero himala dahil tahimik sila ngayon. nalaman ko na sanction pala nila iyon at ang dapat nilang gawin eh tulungan kaming mga student aide sa pag-aayos ng mga used books sa shelves. lumapit sakin iyong guy na humiram ng book sakin before.

"excuse me." sabi niya.
"yes, how may i help you sir?" tanong ko naman na inalis ang atensyon sa binabasang libro.
"uhm, we're here to help" di niya masabing parusa iyon sa kanila dahil sa ginawa nilang kalokohan. napatingin ako sa supervisor ko na nagtataka. tumango lang ito tanda na pwede akong mag-utos sa kanya.
"okay sir, since you're here, may i ask you to please return those books from their respective shelves." medyo pormal ko namang utos sa kanya. tumango lang siya at agad pumunta sa stall ng used books. di nagtagal bumalik siya.
"i don't understand these numbers" sabay turo sa mga codes.
"those are codes. they are there so that you'll know which shelf this book belong. say for an instance, this book has a code of 005671, you have to look for the shelf with a 005600 - 005699 marking on it. then you have to put the book there." sabi ko naman.
"ah okay. thank you." sabay talikod niya. nang medyo malayo na siya saka kami tumawa ni arjay nang nakakagago. nakapag-ingles kasi ako ng todo. inglisero din kasi ang mokong eh.umalis na din sila nung nagbell na. nagstay pa si arjay nun sa library dahil ang susunod naming subject ay isang oras pa ang pagitan.

quarter to 4pm na nung nagpaalam ako sa supervisor ko. bumaba muna kami sa canteen para bumili nang makakakain dahil nagutom kami sa kakaaral. matapos naming bumili ay agad kaming pumunta sa locker room para magpalit ng p.e. uniform. flawless si arjay pero wala akong maramdamang libog sa kanya. napansin ako ni arjay na tinititigan siya kaya tinukso niya ako. nilabas niya yung ari niya. malaki iyon kumpara sa height niya. bilang ganti nilabas ko din ang akin na may kalakihan din. sabay kaming tumawa after.

asa may gym na kami nun nang mapansin namin na kasama namin yung grupo nung mga naparusahan. naisip ko hanggang ngayon pala hindi ko pa alam pangalan niya. ang p.e. namin noon eh gymnastics kaya puro stunts ang pinagawa samin. kagrupo ko nun yung inglisero. dahil sa kaming dalawa lang ang lalaki sagrupo nun kaya kami lagi ang nagbubuhat sa mga kasama naming mga girls. pansin kong dami nagpapacute sa kanya. noon ko lang napansin na may kagwapuhan nga siya. matangos ang ilong, blue ang eyes, medyo blonde ang buhok, toned ang katawan at maputi. closed to perfection ika nga. pero hindi ko padin alam pangalan niya at wala akong balak alamin. pero sa totoo lang crush ko na siya nung time na yun.

after ng p.e. class uwian na namin. balik kami ng locker room ni arjay. pero this time may mga kasama na kami sa loob. kasama na naman siya dun. ewan ko ba kung pure coincidence yun o talagang sinasadya. pero sino, alangan naman ako. ah ewan. wala na kaming pakialam dun at nagbihis na agad kami. nasa kabilang area sila kaya dedmahan pa din. naririnig namin na nagtatawanan sila at may particular na tao silang pinatutungkulan. as usual deadma padin kami. pagkatapos naming magbihis ni arjay ay diretso na kami sa labas. naglalakad na kami palayo nun ng may tumawag sa pangalan ko. napalingon ako kung sino yun. pag tingin ko si ingliserong mokong pala ang tumawag sakin. pero bakit alam niya pangalan ko. may hawak hawak siyang bagay. nang makalapit siya ay inabot niya sakin ang libro ko.

"antonio right? i think this is yours." sabi niya sabay ngiti. shit killer smile. kinilig ako nang patago.
"ah thanks." nginitian ko din. tatalikod na sana ako nang nagsalita siya ulit.
"by the way i'm andrei. andrei hughes." sabay abot ng kamay.
"antonio lopez. nice meeting you." inabot ko kamay niya at nakipagshake hands. "here is my friend arjay chy."
"nice meeting you dude." sabi ni arjay. nakipagkamay din ito. tumalikod na siya at ganun din kami. napag-usapan tuloy namin siya.

"hey tol, ang gwapo nung andrei na yun di ba?" sabay kilig na sabi ni arjay.
"oo nga tol eh, kaso nakakatakot ang ganung itsura." tugon ko.
"bakit naman?"
"una, yung ganung looks eh straight. pangalawa mukhang sasaktan lang nun ang mga kalahi natin. pangatlo, tumigil ka na sa ilusyon mo dahil committed ka na." sabay tawa ko.
"aba, bakit me sinabi ba akong papaligaw ako?" sabi naman niya sabay tawa na din.
ganito kami lagi ng bestfriend ko. oo bestfriend na turingan namin.

lumipas ang mga araw, napapansin ko na lagi nang tumatambay si andrei sa library lalo na pag andudun ako. sinasadya kaya niya o baka nagkataon lang. pero this time siya na lang mag-isa. nakatutok naman siya sa binabasa niya at seryosong nagtetake down ng notes niya. after ng bell, sabay na kaming lumabas. pero sinadya kong magpahuli para kunwari hindi ko siya napansin. dumiretso na ako sa klase namin nun. magkatabi pa din upuan namin ni arjay nun pero pag oras ng klase wala talaga kaming pansinan at kapag may quiz kami or exam para kaming mag-kaaway na ayaw magpakopya sa isa't isa. pero kahit na ganun pa man ang nangyayari sa loob, hindi kami affected lalo pa't pareho naming napeperfect ang mga quizzes namin at hindi nagkakalayo ang scores namin sa exam. usually sa result, kami lang ang nagpapalitan sa top 2 spots eh.

one saturday morning, nasa library ako nun nang makita ko si andrei na nagbabasa ng libro. hindi ko siya nilapitan. dun ako sa malayong table para hindi ako makaistorbo sa kanya. nakatutok ako nun sa binabasa kong libro nang may taong lumapit sakin. pag-angat ko nang tingin, si andrei pala. umupo siya sa tabi ko. nag-aadvanced lesson daw siya sa college algebra. di daw kasi niya maintindihan eh kaya todo effort siya sa pag-aaral nun. di na siya nakatiis kaya lumapit na siya sakin to ask for help.

"hey antonio." sabi niya.
"tonton would be fine." sabi ko.
"oh sorry. tonton, could you help me on this?"
"college algebra? let me try."
"i don't understand how this value of x here came." tinulungan ko naman siya kung bakit naging ganun ang value nang x. mahabang turuan pa iyon. para malaman ko kung natuto siya, binigyan ko siya nang simple and complicated math problems. hinayaan ko lang siyang magcompute habang ako naman ay nag-aaral ng lessons ko. umabot siya 45 minutes kasasagot sa questions na binigay ko. to my surprised, nakuha niya lahat ng complicated questions and may isang mail siya sa simple questions.
"look andrei, you did a very good job here. you got 90% correct answers. are you sure that you don't understand math?" biro ko sa kanya. sa halip na sumagot eh tumawa na lang siya. ang sarap pakinggan nang tawa niya. lalaking lalaki.
"tonton, are you free next saturday?" tanong niya. napaisip tuloy ako at bakit niya ako tinanong na ganun. magdedate ba kami?
" why are you asking?"
"let's go out and have fun. you seemed to have no happy life. you're very much into your studies."
"but..."
"no but's. you're coming with me and i'll be expecting you at 6pm sharp at 7 eleven." wala na akong nagawapa kundi ang tumango na lang.

kinagabihan hindi ako mapakali kasi ba naman inimbitahan ako ni andrei na lumabas. tinext q si arjay para sabihin yun sa kanya. nainggit naman ang loko pero nagbid siya nang concern sakin. sinabi ko naman na walang mangayayaring masama sakin tsaka considering na hottie siya and i'm a nottie plus he's straight. natapos ang usapan namin ng may ngiti.

kabilis dumaan ng araw at sabado na naman. as usual asa library na naman ako for some advanced readings. wala this time si andrei. inisip ko na baka busy siya or talagang joke niya lang yung invitation niya sakin. pinigil ko ang sarili ko na hindi umasa na tototohanin niya yung sinabi niya. habang papalapit ang gabi, lalo akong kinakabahan. quarter to 6pm na pero hindi padin ako nagsashower or nagbibihis. di talaga ako makapagdecide. humiga na lang ako sa kama ko. maya-maya pa nagriring yung phone ko. unknown caller ang nagregister. sinagot ko baka emergency yun eh.

'hello?' sabi nang caller.
'hi. who's this please?'
'am i speaking to tonton?'
'yeah, who's this?'
'it's drei. aren't you coming?' napabalikwas ako nang malamang si andrei pala ang kausap ko.
'oh sorry dude. i thought you're joking when you asked me out.' tumawa lang siya.
'i'll wait for you dude.' sabay pindot ng off.

lalong kumabog dibdib ko knowing na seryoso si andrei sa paglabas namin ngayong gabi. agad akong naligo. todo paspas ang ginawa ko sa banyo kasi nakakahiya naman na pinaghihintay ko siya nang matagal. simbilis ng kidlat ang mga kilos ko at wala pang 10minutes andun nadin ako sa 7 eleven. agad ko naman siyang nakita. nag-iisa lang din siya. tiningnan ko siya, astig ang porma niya. pang-artista talaga. feeling ko alalay ako nitong si andrei sa tindi nang porma.

"tonton, i'm over here." sabi niya sakin na kala mo eh napakalayo ko. lumapit nadin ako sa kanya.
"i'm sorry for making you wait for me."
"ano ka ba okay lang yun. i'm used to wait na nga eh. sinanay ako nang mga friends ko na mag-intay pag may hang out kami." langya, nagtatagalog pala ito pinapahirapan pa ako.
"ah nkakapagsalita ka pala nang tagalog. i'm amazed." sabay tawa. tumawa nadin siya.
"nga pala, where do you want to go tonight?" tanong niya.
"sorry wala akong alam eh. alam mo naman na school-bahay lang ako eh."
"tara sa sm. bukas pa yun eh. dun na din tayo mag-dinner." pag-aya niya. sumunod na lang ako. dumiretso kami sa nakaparadang kotse. sa kanya pala iyon. napahanga ako sa ganda ng kotse niya.
"like it?" tango lang ako. "you like it better inside." sabay pasok. totoo nga, mas maganda sa loob. may sariling tv yung kotse niya. naglabas siya nang cd. nakita ko sa cover na si iyaz ang artist. tumugtog yung favorite song ko na solo. sinasabayan ko nang kanta. sumabay din siya sa may bandang chorus.
"i like that song very much" sabi niya.
"ako din. yung lyrics niya eh sobrang nakakarelate." sabay ngiti ko. nakita ko siyang tumingin sakin na parang nagtatanong pero minabuti niyang tumahimik na lang. ilang saglit pa at nasa sm na kami. dumiretso na kami nang foodcourt dahil trip niya daw na doon kumain. umikot kami at namili nang makakain. di naman ako makahirit na ang gusto kong kainin eh seafoods dahil nahihiya ako kaya hinayaan ko na lang siya. huminto kami sa isang food stall na puro seafoods. sinabihan niya akong umorder na pero sabi ko sa kanya siya na ang bahala at maghahanap na ako nang uupuan namin. inaantay ko siya nang biglang tumwag si arjay.

'best, asan na kayo? asa room niya?' tanong niya.
'loko ka best. andito kami sa foodcourt ng sm. bakit?'
'give me an update best huh. i'm super excited.'
'excited san?'
'sa pwedeng mangyari.'
'tumigil ka nga jan. masyado tong assuming.' sabay tawa ko. tumawa din siya. kasalukuyan pa kaming nag-uusap ni arjay nang umupo si andrei sa tabi ko. kinabahan ako bigla. of all places ba naman kasi sa tabi ko pa. pwede naman sa harap ko. sobrang hussle talaga ni andrei. na-stress ako sa ginagawa niya. nagpaalam na din agad ako kay arjay.

"who's that?" tanong niya.
"my bestfriend arjay."
"ah kala ko kung sino na. musta naman kayo nang gf mo?" tanong niya ulit.
"gf? wala akong karelasyon up to now dahil ayoko masira concentration ko sa pag-aaral sayang naman scholarships ko." sagot ko naman. parang hindi siya convinced pero tumahimik na lang siya. "kaw? how's your status with gf?" ganting tanong ko.
"she sucks. ayaw ko na sa kanya pero pinipilit pa rin niya sarili niya sakin. i'm not inlove with anybody else. gusto ko lang maging single. maging free."
"bakit? sinasakal ka ba niya sa relationship niyo?"
"that's exactly the term. i hate that kind of relationship. di naman kami mag-asawa para higpitan niya ako nang ganun. i'm sick of her." tumahimik na lang ako. i don't know the feeling pero somehow i empathize with him.
"nga pala, just wondering, how'd you get my number? i don't remember of you asking for it. sa book ba? that seems to be impossible di ako naglalagay ng phone number dun eh."
"don't think too much magkakawrinkles ka nyan and you're too young for it. hahah." lakas ng tama nitong taong to. "alright, i got it from arjay. i talked to him kahapon when we bumped onto each other kasi i had this strong feeling na wala kang balak sumipot. and true enough, you make me wait." napahiya ako sa sinabi niya. bigla akong napayuko. he touched my chin and lifted it up. "don't feel sad, okay lang yun nuh. di naman ako galit eh tsaka im not in the position. im happy pa nga na kasama kita right here eh. promise." sabay taas niya nang kamay. feeling ko that time na babae ako at nanliligaw siya sakin. di naman maiwasan na pagtsismisan kami nang mga nakakakita samin lalo pat dalawang lalaki ang sweet in public. bigla na lang ako natawa sa pagiging seryoso niya. sumabay na din siya nang tawa.

ang tagal naming kumain. dumiretso kami nang arcade nang maubos namin yung pagkain. pampalipas oras lang tsaka pampababa nang kinaen. masaya siyang kasama at nag-eenjoy ako. lalo tuloy akong nafofol sa gayuma niya. everytime na titingin siya sakin at ngingiti, feeling ko na nagpapacute siya sakin. may mga oras pa na he's so extra caring sakin. pupunasan niya ako nang pawis or bibilhan ng drinks or aakayin papunta sa upuan. di ko alam kung anong motibo niya at ginagawa niya yun sakin. in return, ginagawa ko din yun sa kanya. pinupunasan ko din siya nang pawis. feeling ko talaga na ineenjoy niya yung ginagawa ko sa kanya. parang nag-papaalaga siya sakin. nang mapagod na kami sa kakalaro eh naisipan naming bumili nang zagu. tumambay muna kami habang nilalasap ang lamig nang zagu.

"did you had a great time?"
"tinatanong mo ko? eh obvious naman di ba. i enjoyed your company." sabi ko. ngumiti siya.
"good to know that you enjoyed your time with me. siguro naman next time if i ask you out di ka na maghehesitate pa na pumunta. besides i'll make sure na makakauwi ka nang safe sa inyo."
"bakit? me kasunod pa ito?" birong tanong ko sabay tawa. feeling at ease na ako sa kanya.
"oo naman if you want."
"ang sabihin mo, i dont have a choice to say no."

after ng last sip namin nang zagu, napagpasyahan na naming umuwi na dahil magko-close na din ang mall. habang nasa car sinasabayan padin namin yung kanta ni iyaz na solo. di nagtagal at nasa tapat na kami nang bahay namin. nainis naman akong bigla kasi gusto ko kasama ko pa siya nang matagal eh. pero no choice ako kundi bumaba nang sasakyan niya. bumaba din siya nang sasakyan niya para ihatid ako hanggang gate namin. pinapasok ko siya sa loob ng bahay.

"pasensya ka na andrei huh, maliit lang tong bahay namin and medyo magulo."
"ano ka ba. okay lang yun ano. ilan kayo here?"
"4 lang kami. si nanay at si tatay at yung bunso naming lalaki." nakapasok na kami sa loob. eksakto namang kumakain sila ng dinner kaya inaya namin siyang kumain na din. pulang itlog na may kamatis ang ulam namin.
"nay, tay, si andrei po. kaibigan ko. andrei, ang nanay at tatay ko at ang kapating kong si niko."
"hello po tito and tito and niko."
"halika, dumulog ka na samin at sabay sabay na tayong kumain." paanyaya ni nanay. feeling ko di niya naintindihan yung word na dumulog kaya inaya ko na siyang kumain. umupo naman siya sa tabi ko. "anak, bigyan mo nang plato niya si andrei at kubyertos." ginawa ko naman at inabot sa kanya. napansin niya atang wala akong kutsara at tinidor kaya nagtanong siya.
"why don't you have these?"
"kasi sanay kami ditong kumain ng nakakamay pag ganito ang ulam." naamazed si andrei sa nalaman niya.
"eh bakit mo pa ako binigyan nito if you're not gonna used them it's unfair." sabay tawa. kaya ayun at hindi na nga niya gagamitin pa yung kutsara at tinidor. nagulat pa ako na nung binaba niya kamay niya sa ilalim nang table eh hinawakan niya yung kamay ko nang mahigpit. tiningnan ko siya pero hindi siya nakatingin sakin pero nakangiti siya. naguguluhan na talaga ako sa mga ikinikilos niya.

iniabot ko sa kanya yung rice at kumuha naman siya, sinunod kong inabot yung ulam. nilagyan ko na din ang sarili kong plato para makakain na. enjoy na enjoy si andrei na kumain ng nakakamay. natawa pa kami nang bigla siyang sinukin. niloko pa tuloy siya nang kapatid ko na matakaw. dali naman akong kumuha nang tubig para ibigay sa kanya. in fairness naman sa tubig namin, distilled iniinom namin kaya hindi nakakahiya sa bisita. masaya kaming natapos sa pagkain. nang makapagpahinga na kami nang maayos eh nagpaalam na din si andrei na uuwi na. hinatid ko siya sa labas.

"thanks for coming." sabi niya. medyo magulo yung sinabi niya. di ko naman siya matanong kasi kakahiya naman baka isipin niya assuming ako. bago siya tuluyang sumakay eh bigla na lang siyang bumalik at hinalikan ako sa pisngi sabay takbong pabalik sa kotse niya. gulat na gulat talaga ako sa mga pangyayari. bakit niya ako hinalikan sa pisngi? para san yun?

hindi ako dalawin nang antok. iniisip ko lahat nang mga pangyayari. buti na lang at linggo bukas. di ko problema pag late akong nagising. ayoko naman itext si arjay dahil baka mag-feeling iyon. pinilit ko talagang matulog na. nang malapit ko nang makuha yung tulog ko eh bigla na lang nagring ulit un phone ko. nakita ko number ni andrei. sinagot ko naman.

'ton, i can't sleep. did i disturb you?'
'nope, hindi din ako makatulog eh.'
'ganun ba? i should have stayed there for the night. mukhang masaya dyan eh.'
'bakit dyan hindi ba masaya?'
'mom and dad are not here. nasa US sila. they left me here para daw matuto ako nang manners lalo na nang filipino culture and norms. in short, im alone here.'
'wala kang kasama? as in?'
'i have maids naman. pero i don't have a family i can call dito sa bahay.'
'if you're bored, you're welcome naman dito sa bahay and have my family as yours. share tayo.'
'para namang gamit yang family mo at magseshare tayo.'
'nag-iinarte ka pa jan. kaw na nga tinutulungan eh.' sabay tawa ko. tumawa din siya.
'am i welcome in your house?'
'oo naman.'
'always?'
'oo sabi eh makulit ka huh.'
'can't wait to see you again. i enjoyed the time i had with you.'
'me too.' wala sa sarili kong tugon.
'so, let's call it a night?'
'good night andrei.'
'good night ton.' sabay putol ng line.

(itutuloy...)